istanbul snobluğu için üç felsefe kitabı, iki sanat filmi ve bir tane pipo yeterli iken izmir ayyaşlığı o kadar basit değildir. Yıllarca emek verip içmek lazım.
gözden yaş gelene kadar güldürmüş olan karşılaştırmadır.
istanbul snobluğu ne lan? yüzde 70'i kamil ve kezbandan oluşan şehirde snobluk ne lan? anca birbirini eğlendiren bi avuç clubber var o kadar. onlar da dünyanın çekilmezi. istanbul snobluğu ya. hayatta da aklıma gelmezdi. orman snobları sizi.
izmir ayyaşlığı diye bişey de yok ayrıca. ayyaşlık her yerde ayyaşlık. tanımınıza ve tespitinize bir iki, bi de benimki artık.
tamam istanbulun farklı bir havası var ama nevizadede göt göte bira içmektense, foça'da sere serpe rakı ve deniz çipurasını tercih ederim. ayrıyetten izmir'li adam bira mira öyle pek hammallık yapmaz. içtimi adam gibi rakısını votkasını içer. ayyaş dediğin bira içer, köpek öldüren içer.
her türlü gece hayatı ve içki mevzularını, iş ve aile hayatını negatif etkilemeyecek şekilde harmanlayıp hayat tarzı haline getirmiş istanbul snobluğu ile nerde bulsa eşşek gibi ziftlenen, kordon boylarında sızıp kalan, bunu da özgürlük kisvesi altında yapan sonradan görme izmir ayyaşlığının versusudur.
istanbul snobluğu candır. birlikte pub'a oturup maç da seyredilir, boğazın rengi erguvana dönerken rakı da içilir.
