istanbul`da - Nazım Hikmet
istanbul da, Tevkifane avlusunda,
güneşli bir kış günü, yağmurdan sonra,
bulutlar, kırmızı kiremitler, duvarlar ve benim yüzüm
yerde su birikintilerinde kımıldanırken,
ben, nefsimin ne kadar cesur, ne kadar alçak,
ne kadar kuvvetli, ne kadar zayıf şeyi varsa
hepsini taşıyarak;
dünyayı, memleketimi ve seni düşündüm.
evin içinde bir oda,odada istanbul
odanın içinde bir ayna,aynada istanbul
adam sigarasını yaktı,bir istanbul dumanı
kadın çantasını açtı,çantada istanbul
çocuk bir olta atmıştı denize,gördüm
çekmeğe başladı,oltada istanbul
bu ne biçim su,bu nasıl şehir
şişede istanbul,masada istanbul
yürüsek yürüyor,dursak duruyor,şaşırdık
bir yanda o,bir yanda ben,ortada istanbul
insan bir kere sevmeye görsün,anladım
nereye gidersen git,orada istanbul.
