askerde siyasi suçlu kürt bir arkadaşım vardı.
bu adam nöbet tutmayacağım diye ilaçla intihara kalkışmıştı.
ben o zamanlar koğuşçu olduğum için gece bana zimmetlemişlerdi bunu.
yani bir şey yaparsa ben sorumlu olcam.
gittim yanına '' olm benim nöbetimde abuk subuk bi şey yaparsan sana kalmaz ben öldürürüm seni'' dedim.
o da merak etme sen iyisin ben senin başını belaya sokmam dedi.
böyle böyle dostluk geliştirdik.
ben her akşam bu adamdan kürtçe öğrenmeye başladım adamın ilk cümlesi ''asıl kürtçe bu dinlediğin koğışta konuşulan istanbul kürtçesi değil'' idi.
