istanbul parçalar halinde değerlendirmeye alınabilecek kadar koca bir il ve ulaşmak istediğin, istemediğin her imkân mevcut olduğundan, sayılabilecek artılar da eksiler de çok daha fazladır. kıyaslamaya gelince, sınıflar farklı. yanlış eşleşme.
bursa belki hepsinden küçük ama bi gelin de görün. tarih burda, evliyalar ve yeşiller şehri. izmir i de istanbul u da bilirim elbette güzel şehirler ama tek yaşanılası yer bursadır
Üç ilin de birbirinden farklı özelliklerinin ve güzelliklerinin olması nedeniyle birbirleriyle kıyaslanması zordur. Örneğin Uludağ, ne istanbul ne izmir ile;Çeşme, ne istanbul ne de Bursa; Boğaz, ne izmir ne de Bursa ile kıyaslanabilir. Kişiye göre değişen değerlere göre ancak seçim yapılabilinir.
görüşü sadece kendini bağlayan insandır.
neye göre kime göre olduğu öğrenilmeden karar vermek yanlış olur.
ha bana göre de istanbul bursa dan daha güzel ama izmir'i bilmem.
istanbul´u cok seven adamdir. gönül nereyi severse en güzel orasidir. istanbul tarihtir, dönem bitirir, baslatir. yunanlilarin hala hayallerindeki sehirdir (insallah hep onlarin hayallerinde kalir.) yunan helenizminin en önemli sehridir. ingilizler bile "istanbul´da en azindan bir süre hakim güc olduklarini" övünerek anlatirlar. hatta bazilari icin bu londra´ya sahip olmak kadar övünc verici birseydir. bu kardes "türkler gibi barbarlarin elinde bu kadar güzel bir sehrin ne isi var?" seklinde cümleler duymustur. bulgarlar da dahil bir sürü milletin rüyalarini süsleyen bu sehir, stratejik acidan akdeniz´i karadeniz´e baglayan cok önemli de bir kontrol noktasidir. istanbul bogazinin trafige kapatilmasi, bugün bile büyük bir savasin cikmasina sebep olur. bazi sehirler, kisisel zevklerin ötesinde degerlere sahiptirler. istanbul mesela.
yavuz çetin'dir. aşık olmuştur bir kere bu kevaşeye ve ne yapsa da kurtulamaz. "artık hiç atmayan bu kalbim, istanbul'a ait olmuş..." diyerek de açık eder ne denli bir aşkın pençesinde olduğunu.
veya attila ilhan'dır. ki hiç dinmeyen ağrısını hisseder en derin yerinde fırtınalı ruhunun.
yahya kemal beyatlı'dır. aziz istanbul'a bir tepeden nasıl da baktığını anlatır.
dedim ya bu kokoş kevaşenin aşığıdır. ömrünü tükettiğini bilmeksizin bu aşkın, yaşar ve yaşatır bu aşkı. o kekre tadını da aldıysa hele nasıl vazgeçsin? elindeki şarap şişesini boğaz köprüsü ile tokuşturmuş o şarapçı nasıl vazgeçsin gayrı bunu yapmaktan? vazgeçemez bu aşktan, tıpkı martıların her vapura eşlik etmekten vazgeçemediği gibi...
ığdır'ı seven biri de istanbul'u sevmeyebilir. senin için neresi güzelse orası diğer tüm vilayetlerden güzeldir. kişiye göre değişecek ve bu konuda asla genel geçer bir fikir olamayacaktır.
istanbulu seven adam herşeyiyle sevendir.
aslına bakılırsa sevmek değil istanbul bağımlılık yapar insana olay budur kimse istemez böyle pisliklerle karşılaşıp her an kendini sakınmak ama bağımlılık işte elden ne gelir.
izmir'den bihaber kişiliktir. ve belki de etrafında görgüsüz, toplum adabını bilmeyen, cahil insanlarla yaşamaya alışmış hergeledir. kapkaç, hırsızlık, tecavüz...
neyse, tarifi kederlere garkeder canım istanbul'un kültürel tecavüzüne göz yumarken. her yanımız ayrı bir hüzün, ayrı bir çalkantı. istanbul gibi...
edit: başlık başıma. başlığı açan ntv muhabiri arazi.
ayrıca izmir'i de, bursa'yı da görmüş biriyim. severim de izmir'i baya. ama istanbul başka. izmir istanbul ile yarışsın elbet ama geçebileceğinden ümitlenmeden, sadece kendini geliştirmek anlamında yarışsın.
