çok farklı anlamlara sahip olan durum.
örneğin geçmişte istanbul beyefendisi diye bir deyim vardı. köklü istanbul ailelerinden yetişmiş, ya iyi eğitim almış ya da kendini geliştirip iş güç sahibi olmuş insanlar karşılıklı saygı ve iyi niyet içerisinde yaşardı. komşuluk hakkı bulunurdu, mesela bir pencerenin önüne çiçek koyulmuşsa sokaktan geçen sütçü bağırmazdı. televizyon, telefon, internet olmadığı için insanlar daha net ve iyi anlaşırdı.
rahmetli annemin dediğine göre boğazın dibi görünürmüş bakıldığı zaman denize. sahaflar, eski meslek erbapları hala işlekmiş. şimdiki gibi kutuplaşma, gereksiz mülteci ve arap yoğunluğu da yokmuş.
şimdiyse nereye dönsen karşına arap çıkıyor. kadıköy' de sarı kırmızı, istiklal' de sarı lacivert giyemiyorsun. belli mahallelerde ciddi bir mülteci nüfusu var. geceleri sokaklarda kadınlar rahat rahat gezemiyor. denizin dibi görünmüyor şimdi. kimse birbirini düşünmüyor, ince düşünce kalmadı. trafik keşmekeşe döndü.
iki farklı zamanın farklı karakteri olmaktır neticede.
not: çok uzakta değil, 80' li yıllarda omuz omuza, kol kola maç izleyen objektif ve dost rakip takım taraftarları vardı. şimdiyse internette bile insanlar birbirlerinin takımlarına laf sokma yarışına giriyor. düşünün yani.
Başka memleketlerde yaşamayı zorlaştırır.
istanbullu gelin dizisi vardı bi kaç yıl önce o misali.
Ön yargılı olunur size
pek sevilmezsiniz.
Bizzat yaşandı ve deneyimlendi.
Kıskanılır ezilmeye çalışırsınız hatta sırf istanbullu olduğunuz için yapılır bu.
Ben de pabuç bırakmamayı tercih ettim.
rahmetli ahmet yüksel özemre'nin hasretini çektiğim üsküdar isimli kitabını okumanızı tavsiye ederim. istanbul ve üsküdar'ın yok edilen kültürünü, üsküdar'ın kültürünü haiz insanlarını anlatan güzel bir eser.
