nickiyle vakitleri tek vakit altında toplamıs 3. nesil yazardır ... takdir edilesidir... bu hareketiyle devrimci bi kisiliğe sahip olduğunu düsündürten yazardır ayrıca..
uzun zamandır kullandığım emektar nickimdir. bu vakit istanbul il sınırları içinde olan herhangi bir yerde yaşanabilir. ama en efkarlısı, gecenin bir yarısı galata köprüsünden denizi seyrederken yaşanır.
ilk okuduğumda bir radyo programının ismi sanıp çok beğendiğim slogan..şerefsizim aklıma gelmemişti bu arada..radyo programı olmadığını öğrendikten sonra da sevgim devam etti..hatta dost meclislerinde bir anda aklıma gelmiş edasıyla sarfettim bu sloganı..
istanbul insanının gerçeklerle baş başa kaldığı anlarda efkara düşmesiyle söylediği sözdür. insanın gözleri dolar, içmek ister, bağırmak ister bağıramaz(malum kalabalık bir şehirde yaşıyoruz. bir müzik açılsa alt komşu, üst komşu, yan komşu yani hepsi tık tık diye duvara vuruyor.),kafa bambaşka yerlere gider, hiçbirşey bilinmek istenmez, her şeyi bırakıp çekip gitmek istenir ama yapılamaz çünkü bütün sevdikleri istanbul dadır. kaldı ki onu efkara sürükleyen şey de her neyse(karşımıza genellikle sevgili veya tek taraflı aşk olarak çıkmakla beraber, para formuna dönüştüğü de görülmektedir.)o da istanbul dadır. onu terketmek istese de o peşinden gelir. onu terk etmez. en sonunda insan bırakır herşeyi vurur kafayı uyur. sabah kalktığında hafif baş ağrısı olarak yeni şansların verdiği umut ile güne başlar.
gece olup, elin ayagın cekilmesiyle, insanların msnden de birer birer cıkmasıyla, tam anlamıyla yalnız kalındıgı vakittir, birazdan kudurur deniz acılır, bir de sigara yakılır, "yuzune sarkılar carpar, yuzune siirler carpar, ağlarsın" sozu surekli tekrarlanır
efkarlı yazar söylemi *
üzerine huzun çökmüş kişinin 'ah ulan şöyle kafamı alıp gitsem ya da kafayı çeksek' dediği zamanlar için kullandığı vakit belirten cümle. *
