büyük şehir güzel şehir tarihi şehir olan istanbulda yaşanan anlardır.
coğu insan gitmiştir istanbula kimi sevdiği birisi için kimi bir iş için kimi askere kimi gezmeye üç beş günlüğüne . her sokakta bir enteranslık vardır bu şehir her sokakta bir kadına bir adama aşık olabilirsin . hayatınada hiç sıgara içmediysen bile hisara cıkıp bi sarma içesin gelir.
arkadaşlar yaşanmış hikayedir anlatacağım dinleyip ibret alınız umuduyla.
necizane ben istanbula ilk geldiğim zamanelerdi.
laptop bozulduğu için onu esenler'e götürmem lazım gelmişti.
metrobüse bindim ardına otobüse bindim.
kızın biri beni sıkıştırıp duruyo. Ya Allah dedim kız istiyor mu ne? zaten biraz da abazalık var ya serde. ben dayanamadım laf başlattım.
- otobüsler de hep böyle ya!
- evet evet haklısınız, zaten insanlar da sıkıcı.
- ne demezsin şoförde bağırıp duruyo zaten baksana, sanki hayvan var karşısında muhattab olduğu.
derken kıza gideceğim yeri sordum ben götürürüm dedi.
tamam dedim haydi şu durakta inecez derken indik.
ramazan'ın iki yada üçüncü günü idi. oroç tutmuyordum. zaten kız da tutmuyormuş.
kendisine su aldı çünkü hava cayır cayırdı.
bana da aldı, sağolsun.
lan kızın mahallesinden gidiyoruz. kız her önüne gelen dükkana selam veriyor.
dedim noluyo be herkesi tanıyor bu. sordum benim mahallem dedi o kadar da olsun yaptı, tamam dedim.
bankaya gidelim para çekeyim dedim tamam dedi. bankada 90 lira param olduğunu gördü herhalde ki ben kola almaya gidiyorum çekersin sen dedi.
eh tamam dedim. on lira çektim sadece. derken sırtıma bir el indi.
Allah Allah dedim.
''dostum'' dedi banka güvenliği.
- efendim abi?
- kızdan uzak dur!
- neden abi?
- bu kız erkekleri tavlar sonra da hiçbir şey olmamış gibi senden kopar gider seni tanımaz! *
neyse benim de kafama yattı ama o güvenlik yanıma geldiği andan itibaren kızı göremedim.
lan sırlar dünyası mı dedim ama o da değil. işte bir istanbul meceram da buydu. bilmem ki o kızın numarası olsaydı da çıtır çıtır o parayı ben onu babam beni yeseydi. *
