istanbul dedim de seni hatirladim

entry2 galeri0
    1.
  1. ankara'da okurken isimsiz bir mektuptan çıkan muhteşem ümit yaşar oğuzcan şiiri .

    işte istanbul
    yorgun şehir
    işte canından bezmiş boğaz vapurları
    kaderli tramvaylar
    ve galata köprüsünden telaşlı insanlar geçmektedir
    bir gizli sevinç mahzun gözbebeklerinde
    eriyen bir sükun kaldırımlarda adım adım
    işte istanbul
    istanbul dedim de seni hatırladım

    balıkçı tepsilerinde gümüş balıkları
    tekir, barbunya, canım uskumru, levrek
    işte istanbul
    kulaklarımda bir derin uğultu
    hiç bitmeyecek
    karşıda kızkulesi
    gözleri yaşlı bir kadın gibi
    ve minareler çaresizliğimizi haykırmakta allaha
    caddelerinde başım dönüyordu
    gecelerinde ağladım
    istanbul o büyük şehir
    o mahzun şehir
    istanbul dedim de seni hatırladım.

    tarabya'da bir rum meyhanesi
    kayık tabaklarda üç çeşit meze
    karides
    sardalya tavası
    midye dolması
    sonra kızarmış ekmek
    ve kulüp rakısı
    işte istanbul
    sensiz yaşanmıyan şehir
    nefes alınmayan belde
    sen uzaklardaki istanbul hastası
    bense istanbulda seni yaşadım
    zaman, adın gibiydi dudaklarımda
    istanbul dedim de seni hatırladım.

    boğaziçinden bir vapur geçer
    benim aklımdan senin gözlerin geçiyordu
    - bebek. dediler, indim.
    nereye baksam denizdi
    mavi mavi bir hüzündü ayaklarımın altında
    işte istanbul
    haliç
    çiçekpazarı
    beyoğlu
    beyoğlunun daracık sokaklarında seni aradım
    içim ürpertilerle doldu, amansız korkularla
    istanbul dedim de seni hatırladım.

    istanbula kar yağıyordu
    nasıl üşüdüğümü anlatamam
    üşümekten öte bir şeydi bu
    belki de yanlızlıktı
    kar haline gelmiş gözyaşlarıydı insanların
    uzak gemiler görüyordum
    karlar altında beyaz gemiler
    ve istanbulun ortasında
    bir nehir akıyordu içime
    soğuk, buzlu bir nehir
    sensiz istanbul bile güzel değilmiş
    anladım
    işte istanbul
    istanbul dedim de seni hatırladım
    3 ...
  2. 2.
  3. ümit yaşar oğuzcan'ın şahane şiirlerinden biri daha. zuhal olcay şarkılarıyla beraber travmatik etkiler yaratmakta.

    ...
    istanbul'a kar yağıyordu
    nasıl üşüdüğümü anlatamam
    üşümekten öte bir şeydi bu
    belki de yalnızlıktı
    kar haline gelmiş gözyaşlarıydı insanların
    uzak gemiler görüyordum
    karlar altında beyaz gemiler
    ve istanbul'un ortasında
    bir nehir akıyordu içime
    soğuk, buzlu bir nehir
    sensiz istanbul bile güzel değilmiş
    anladım
    işte istanbul
    istanbul dedim de seni hatirladim
    2 ...
© 2025 uludağ sözlük