fırsatını bulur bulmaz gerçekleşecek olandır. aynı semtte aynı mahallede aynı sokakta ve aynı evde doğdum büyüdüm. 30 küsür senem burada geçti. benden önce babam da aynı şekilde tüm hayatı istanbulda ve aynı mahallede geçti. ancak doksanlardaki istanbul artık yok. şehrin içerisinde her 10 kişiden 6 sı ya arapça ya başka bir dil konuşuyor. insan kalabalığı aldı başını gitti. günde 4-5 saat ( bazen dahada fazla ) trafikte geçiyor ve artık kusasın geliyor zaman geçtikçe. adım atacak yer yok nefes alacak yer yok. deprem riski var üstüne ülkeye bela olarak ne gelirse en çok istanbulu mesken tutuyor. en son corona muhabbeti gibi yani. velhasılı işini gücünü ayarlayabilen ufak ufak voltasını almalı artık bu şehirden. şehir bunca insanı taşıyamıyor artık. şehirden 3 kişi ayrılıyorsa 13 kişi aynı gün şehre geliyor. eskiden silivri için "teee ebesinin şeyinde" derdik şimdi silivri komple istanbula bağlandı. aradaki boşluklar tamamen doldu lan düşün.
En çok arzu ettiğim şey. Gittiğim yer şehir merkezi olmayacak kesinlikle. Karadenizli olmama rağmen balıkesir kaz dağları civarına yerleşme hayalim var. Nasip kısmet.
