de Ki; ayak izlerimizi
yosun yeşili
çakıl taşlarının arasına sakladık.
de ki;
yürek izlerimizi;
adım adım istanbul denizinde ıslattık.
alnımıza düşen ilk yağmur damlasıydık
saklanmıştı kız kulesini içine
de ki; onu yakaladık .
vapur bacasından kanatlarına is bulanmış bir martı
kız kulesinin gölgesinin düştüğü sularda yıkıyor kanadını.
de ki; gözlerimizi
deniz mavisi
yüreklerimizin bulutuna sakladık
de ki;
yüreklerimizin mavisini
kimselere görünmeden ve sırılsıklam
istanbul olup sokak sokak adımladık.
de ki;
ağır bir sıkıntı vardı
duvar taşları yalnızlıkları konuşuyordu.
bizim gözlerimiz kapalıydı,
açıversek, gökyüzü patlayacaktı.
açmıyorduk gözlerimizi
yalnızlıklara meydan okuyorduk.
de ki; kan-ter içinde
güneşin doğduğu yöne bakan odamızda sevişiyorduk.
bütün baharlara ve gelmeyecek vapurlara
meydan okuyorduk.
de ki; sırılsıklamdık
erken bir devri alemin geç kalınmış hali gibi.
de ki; zamanı tanımıyorduk
hadi anlat bana, şimdi saat kaç;
