Kütüğüm farklı, anadolu çocuğuyum. Hayatımın son 5 yılını da farklı ülkelerde ikamet ederek geçirdim/geçiriyorum. Lakin kullanırken keyif aldığım, aklıma her geldiğinde gurur duyduğum ve ait hissettiğim bir cümlem var: istanbulda büyüdüm. Memleket hasretinden midir, çocukluğa özlem midir bilemem ama istanbul farklı bir hikaye bambaşka bir olaydır. O yüzden, kiminin yaka silktiği kiminin de bağrına bastığı 30 milyonluk metropol 3-5 zibidinin kıytırık cümleleriyle değersizleşir mi zannediyorsunuz? Cânım istanbul!
öncelikle ben de istanbul'da yaşamayıp istanbul'a 'tatile' gelenlere aşırı derece üzülüyorum...
bu arada bağcılar istanbul'un kalbidir.
yaşam alanımıza bok atmayınız.
istanbulun neresinde yaşarsan yaşa çıkıtığında 2-3 yere rahat rahat gidemiyorsan enerjin ve vaktin 1 yere yetiyorsa araban en lüks olsa bile yollarda biri sürü öküz kütük kafalıyla mücadele ediyorsan depremde ne halt olacağı belli değilse istanbul rus ruleti oynamak gibi bir şey. bu şehir bitik game over bunu hala kimse anlamıyor anlamak istemiyor. aklı olan kaçan kurtuldu. lan gidiyorsun şöyle nufusu 100000 i geçmeyen yerlerde her şey efendi insan gibi içine bir huzur bir keyif çöküyor istanbul tam tersi sabahı kabus akşamı bitik her an kazıklanma ve verdiğin karşılığını alamama sömürülme hissi. bir sürü onun bunun çocuğu her taraf vıyıl vıyıl kaynıyor. ama üzülmüyorum kendin ettin kendin buldun.
Aylık 350 bin ₺ kirası olan site daireleri varmış istanbul'da...o durumda istanbul zaten vücut diliyle bizim "normal türklere" , lütfen bi ziktirip gider misiniz, diyo.
Kim yaşayabilir ki öyle bi şehirde?
Hayır, doktor, mühendis olman falan da farketmiyo, anca mafya babası falan olman lazım.
istanbul’da insanın ömrü kısalır. Bu kalabalığa nasıl dayanıyorlar hayret. Ben 1 günde bedenen ve ruhen yoruldum. Allah burda yaşayanlara sabır versin.
