vergi ödedikleri için bu görevi devlete bırakmış olan insanlardır. bunlar devletin işidir; her insan ufak ufak şeyler yapsa da binaları yıkılmaktan kurtaramaz, el insaf.
daha önceden depremi , deprem sonrası sıkıntıları yaşamamış olan , deprem öncesi alınacak önlemlerin tedbirlerin depremde ve sonrasında ne kadar hayati önem taşıdığını bilmeyen kendi hayatlarını riske atan insanlardır. 1999 yılındaki depremlerde birçok insan vitrin takımlarının gardropların altında kalarak can verdi. havaların soğuk olduğu bir dönemde olmuştu deprem ve evlerde sobalar yanıyordu. kimse o sobaların devrilip yangınlara sebeb olacağını önceden düşünmemişti. bugün iki depremi de düzce de yani en derinden yaşayan şehirlerden birinde yaşamış bir insan olarak çevremdeki insanların* deprem konusundaki umursamazlığını ve bilgisizliğini gördükçe dehşete kapılıyorum. her zamanki gibi devam eden hayatların 30-40 saniyede köklü değişikliklere uğrayacağından bihaber insanlar görüyorum çevremde.. yolda , hastanede , okulda heryerde depremi hatırladığımda çevreme bakıyorum ve gerçekten bu şehirde* depremi ve sonrasını hayalimde bile canlandıramıyorum.
duvara monte edilen bir dolap , kapının kenarında bi yerde hazır bulunan içinde ilkyardım malzemeleri ve gerekli malzemelerin *bulunduğu bir çanta hayatınızı kurtarabilir. kendinizi düşünmüyorsanız sevdiklerinizi düşünün ve harekete geçin.
1998 öncesi istanbulun, yasalarca 2. dereceden deprem kuşağı kabul edilip ve 98 sonrasında yasanın değişip 1. dereceden deprem kuşağı olarak kabulunden dolayı, 1998 öncesi yapılan binaların 1. dereceden bir depreme dayanıklı olmaması nedeniyle güçlendirme bile yapsan hiç bir şeyin değişmeyeceğini bilen halktır. tek çözüm topyekün yenileme. *
istanbulda başını sokacak yer bulduğuna şükredenlerdir, depreme önlem almayı düşünenler ise zaten maddi sıkıntısı olmayan kesimdir, olay maddiyatla alakalıdır velhasıl.
