istanbul' un sevilmesine neden olan bir şarkıdır.
istanbul bir masal diyarıdır. kraliçe can yakmak istemez ama can yakar, canı yansın istemez ama canı yanar.
Düşlerdir yollarımı ak gelinliğe giydiren
Büyüler dünyamı yakar zehirleyen dansların
Kuytulara bırakılır hep yaşlanan istanbul aşklarım..
Konuşan vapurlara bindir beni,
Denize örtünecek gözlerim..
Aşk ve acı giysiler denli karmaşık
Şarkılarım geliyor kulaklarıma
Renk renk açılmış dükkanlardan
Bir Beyoğlu sabahı...
Öpüş benimle kraliçem,
Ateşlerinden geçir,
Canımı yak ve uçur beni büyülü ellerinden
Tenimde eriyor güneş boyalı dudaklar gibi;
Çünkü ağlıyor istanbul akşamlarım...
sevgiliyle moda sahilde yürüyebilmektir, bostancı sahilde bira içmektir, üsküdar sahilde çay içmektir, evde uzanırken martı sesleriyle dinlenmektir ve yalnızken cekilmezdir.
pek bilinmeyen, bir düş sokağı sakinleri şarkısıdır. yaklaşık on senelik bir mazisi vardır şarkının. özlemişim ve bir dinleyeyim dedim, halen eski tadı duruyor!
