otobüste, metroda yanında oturan insandan çekinmektir.
bizzat yaşadığım durumdur. belki istanbul'un büyüklüğünden de kaynaklanabiliyor olabilir ama yaşadım ben bunu... yanımda oturan insandan çekindim, tırstım. belki de yersiz bir düşünceydi, sebebini bilmiyordum ama öyleydi işte...
ama şunu çok iyi biliyorum ki, izmir herşeyden daha çok güven veriyor insana...
denize gidiyoruz diye sarayburnuna gidipte (hadi en babası şile olsun) kendini akıntıya bırakıp 200-300m sonra çıkıp aynı işi tekrarlayanları, yurdum insanını o kayalıkların üzerinde güneşlenirken, sohbet ederken plajın! tadını çıkarırken yahu görüpte ciddi ciddi acımaktır..
*gevreğe ve çiğdeme olan aşkı artacak.
*artık lokma yemek için para harcayacak.
*trafikten, arabayı yavaş kullanmayı öğrencek.
*denize hasret kalacak.
*eds'yi öğrenecek.
*eğer erkek ise artık erkek arkadaşlarıda olucak.
*kız görünce bakmasını öğrenecek.
*iett nedir öğrenecek, binecek.
*kentkart değil akbil kullanıcak, dındın sesine alışacak.
yıl 2006, yer taksim.. o zamanın parası 1.5 tl ile izmirin bir ucundan diğer ucuna otobüs ile gitmek mümkün iken, taksim-kadıköy dolmuşuna 4.5 tl bayılmak..
gittiğimizde ( otostopla gittiğimiz için) e5 de adam bizi bıraktı. iner inmez sabahın 5 i bir taksi durdu içinde afgan ya da pakistanlı 2 kişi vardı adam bize ''sahra nerede hemşehrim?'' diye sordu. daha sonra şehirde eminönü civarında elimizde çadır ve bavullar ile oldukça dolaştık orada pek bi ilgi çekmedik oldukça turist bolluğu vardı. bir de sahil boyundan beşiktaş a yürürken göreceğiniz bir sürü cami ve büyük çeşmeler size garip gelecektir. kendi kendinize ''herkes kendine bir cami yapmış burada'' diyebilirsiniz. ancak çeşmeler o sıcakta size oldukça iyi geleceklerdir. otobüslerin temizliğini görünce izmir de böyle değil diyeceksiniz ama kentkart gibi kutsal bir şeyin burada olmaması sizi avutacaktır. feribot ile harem den eminönü ne geçerken seyredeceğiniz manzara bu şehrin ne kadar büyülü ve inanılmaz bir yer olduğunu size ispat edecektir. ancak bir kaç gün sonra izmir gözünüzde tütecektir ve izmir otogar a geldiğinizde çok mutlu olacaksınızdır.
doğma büyüme izmirli olan birinin alışmakta çok zorlanacağı olaylardır. önceden ''ya neolcak bizde büyükşehirde büyüdük başa çıkarız'' diyenlerden olmama rağmen üç gün kaldığım istanbul da yaşadıklarım fikrimin tamamen değişmesine neden olmuştur. en basitinden izmir de 1 ytl verdiğiniz boyacı çocuklar ''allah razı olsun abi'' derken istanbul dakiler ''abi bozuşucaz galiba senle'' demektedir.
insanların suratındaki öfke ve mutsuzluk içinizi karartırken, herkesin tabakhaneye bok yetiştiriyor gibi hareket etmesi sizi fazlasıyla yorar.
izmir de hesap öderken hatırladığınız cüzdanınız, istanbul da otuz saniyede bir gayriihtiyadi olarak kontrol edilmektedir. gittiğiniz günün ertesi hasta olmanızda hemen hemen kesindir.
en büyük zorlukta izmir de kullandığınız kelimelerin ve üslubunuzun istanbul da fransızca muamelesi görmesidir.
+iyi akşamlar beşiktaş otobüsü nerden kalkıyor acaba?
-ne bana soruyon kardeşim senlemi uğraşçam bide
+kusura bakmayın yabancısıyımda buraların
-banane arkadaşım yabancısıysan,çattık ya
bir izmirli nin istanbul da yaşadıklarının ortak noktalarından biride, izmir e dönerken otobüste ağzından dökülen kelimelerdir.
(bkz: allahım sana şükürler olsun)
