yaşandıkça öğrenilen tecrübeler sırasında ilk 5 sıradadır.
misal benim ismail diye bir arkadaşım vardı tam süzmeydi ya bu tamam mı, daha evden çıkmayı bile bilmezdi. bakkalı bile çocuklara sorardı, ayrıca muharrem vardı bir tane de oda bir başka değişikti, halı sahada maça çağırırdık yok ben oynayamam yok kaleye geçeyim filan başlardı ağlamaya! anladım ki bu a ile e den hayır yok. benim adım da yok misal, şükür ki ismimi karşı komşu mustafa amca utku koymuş. hamd olsun neyse.
