gözlemlerime dayanarak şöyle bir şey söylemek istiyorum, saf diyebileceğim çocuk ruhlu yaşına göre hayatın yalanını dolanını bilmeyen insanlar ismail yk hayranı
2000 yılından 2010'a kadar ortalığı kasıp kavuran, 2011 yılı sonrası durgunluk yaşayıp 2016 sonrası tekrar gündem olmayı başarabilen, aynı zamanda çalmadığı enstrüman kalmayan sanatçı.
Ve bunları öyle laf olsun diye değil virtüöz seviyesinde icra ediyor. Şarkıcı olmasa bile enstrumansitlikle parayı götürürdü aq. Biz bi bağlama zor çalıyoz.
var ya diğer bütün şarkıcılara “bu bozdu, şu bozdu yea.” diyebiliyorum ama yk tarzını hiç değiştirmeden bu kadar uzun süre nasıl kalabildi anlamıyorum.
Çocuk oyunlarında kurallar esnetilebilir: Seksek oynayan çizgiye basar, yanmaz; saklambaç oynayan büyük çocuk, küçüğün sobelemesine mahsusçuktan müsaade eder; körebede ebe, yalandan yakalayamaz gibi yapar; yağ satar, bal satar, ustası ölmüş o satar ve mızıkçılarla bile orta yol bulunur. Gerçek hayat ne çocuk oyunu gibi tatlı ne onların şarkılarındaki gibi ütopik saflığa haiz. ismail YK müstesna tabiki. Popüler zaman filozofu gibi adam. Yaşamı ve yaşadıklarını dillendiren büyük bir insan: Yala dur, 80 80 160, Kudur Baby, Bas Gaza, OHA, Dondurmalar Benden... ismaal Abi'm sırrı çözmüş: O halde; Allah belanı versin...
soner çok efendi bir kardeşimiz şarkısını söyler efendi gibi çekip çıkar gider.
Kimse yerime sevdi mi seni
Gölgelerine aldı mı seni
Şunu bir yüzüme yüzüme söylesene.
