bir şarkısında geçen " bu şarkının ne yazık ki sözleri yok, bu şarkının ne yazık ki bestesi yok " sözleriyle bizi baş başa bırakmış olduğu paradokstur. ya sanatının boşluğundan dem vurmaktadır veyahut dinleyicisiyle dalga geçmektedir. fakat çözülememiştir. paradoks işte.
"beni beğeneni ben beğenmem, benim beğendiğim ise beni beğenmez" dizeleri de bunlardan biridir. bu paradoksla ilgili olarak 1937 yılında albert einstein, erwin schrödinger ve bastian schweisteiger boston'daki bir konferansta düşünce deneyi yapmışlardır. ancak onlar da işin içinden çıkamamıştır. tabi bu, o zamanlar parça daha çıkmadığı için de olabilir. bilemeyeceğim.
