allah a inanan kişileri bağlan bir iştir öncelikle iman gerektirir.
içimi kemiren beni deli eden uykularımı bölen bir sorundur islamı yaşamak. insan cehennemden korktuğu için mi islamın kurallarına uyar ibadet eder yoksa allah ın kulu olduğu için mi?
korku cehennem korkusu olunca ve toplumda din adamı konumundaki insanlar sürekli bunu tekrarlayınca sıkıntı oluyor. sonra insanlar cemaat kuruyor örgüt gibi yapılanıyor ve korku imparatorluğu sayesinde insanları bir çerçevede tutuyor. "imamın sözünden çıkma cehenneme gidersin" yahut "cemaat dışına çıkarsan buna allah razı olmaz" gibi ürkütücü türküyü dillerinden düşürmeyen birtakım cemaatçi insanlara şunu sormak gerek eğer cennet sevdasını yahut cehennem korkusunu ön planda tutarsak allah ın yerine cenneti(cehennem korkusunu) koymuş olmaz mıyız? ve bu bir tür şirk değil midir?
kuran da allah rahmetim azabından üstündür der. bundan bahseden yok. kurmuşlar bir örgüt dışına çıkarsan müslüman değilsin daha burdan kesiyorlar cehenneme bileti. az durun laa! haşa siz allah mısınız? *
toplumsal yanlışımız; biz önce iman ettik sonra şüphe ettik oysa şüphe öncelikli olmalıydı. birgün adamın biri çıktı okullar açtı yurtlar yaptı allah dedi peygamber dedi inandık iman ettik. şüpheden eser yok. aradan yıllar geçti bizim şıh soruları çalmaya başladı. fetha vermeye başladı. bazılarımız hala iman etmeye devam ederken. bazıları da bunlara düşman oldu. *
