çam ağaçları ile dolu, yüksek duvarlı, heybetli bir köşkün bahçesine kaçan topu almak isteyen çocuk sıradan bir bahçeye kaçan topu alırken hissettiklerini bu bahçede hissedemez. çünkü o bahçe hep gördüğü bahçelerin ötesinde, alışılmışın dışındadır. içeride ne olduğunu bilmiyordur.
din de ne olduğu kestirilemeden herkesin farklı yaşadığı bir ritüeldir. kimisi ölüleri için dağın yamaçların sandalye bırakırken, müslümanlar hiçliğe yolculuğunu kefene sarılı cansız bedenleri ile yaparlar.
bilinçaltına işlenen kavramlardan dolayı içinden çıkılamaz psikoz kişiyi aidiyet duygusuna sokar ki bu durum da en yakınlardan esinlenilir. birileri cehennemin olduğu saçmalığını beyninize işler ve inançsız olursan orada yanacağın yalanını empoze ederse bilinmeyen olduğu için korkulur, ya gerçekse durumuna düşülür.
ölüpte dirilenin ne yazık ki olmadığı fani dünyada bir takım insanların uydurmaları üzerine kurulan sistemlere körü körüne inanıp sonrasında korkularımızı bu yönde şekillendirmemiz yanlıştır.
konuyu doğal seçilim evresine benzetirsek yeni doğan bir insana yetişkinlik evresine gelene kadar yağmurun zararlı olduğu empoze edilirse bu kişi de yağmurdan korkacaktır. çünkü algı mekanizması ve korkuları o yönde gelişeceklerdir. zira yapılan deneylerde fare genlerinde olan kedi korkusu, ardından gelen bir kaç nesil üzerinde yapılan çalışmalar vasıtası ile silinmiş ve o fareler kediden korkmayan fareler haline gelmişlerdir.
tamamen genler ile alakalı bir durumdur. ve izafi bir kavramdır. herkes için mutluluk ya da heyecan farklı hisler olduğu gibi korku da aynı böyle bir histir. kimi yüksekten korkmazken kimi asansöre binememektedir. birileri böcek ile beslenirken bazı insanlar böceklerin zararlı olduğunu düşünüp korkabilmektedir.
El kadar çocukken beni rahatsız eden ve büyüdüğümde hidayetime vesile olan;bütün peygamberler aynı coğrafyada olduğu ve aksini ispat edecek tutarlı hiç bir delil olmadığı halde kutsal kitapların evrensellikten bahsetmesi, tarih boyunca dinlerle ırklar arasında dogrudan bir bağ olduğu halde diger dinlere inananları cehennemlik olmakla suçlamak gibi son derece ama son derece basit açıklar bendenizi koyu şeriatçiliktan hak yola çevirmiştir.
Asıl anormal olansa bu kadar basit ve bariz sorunsallari nasıl olupta insanların sorgulamadigidir. Cevap tabi ki: korku yüzünden.
bazımız akıllarını kullanabildiği için inanır.
mesela sadece samanyolu galaksisinde 30 milyara yakın dünya benzeri gezegen var, diyor ilimadamları.
aklı olan bunu yaratan güce kendisini teslim etmezde ne yapar.
samanyolu galaksisindeki gezegen sayısı ile milattan sonra 6-7. yüzyıllarda olan olayları kıyaslamaya da gel!
bütün dinler kılıç, korku ve ölümle yayılmış bir süre maalesef. bu tüm dinlerin gerçeği!
araplar da binlerce türkü kılıçtan geçirmiştir. olay bir dini yargılamak ya da kötülemek değildir!
arap sevicisi, din simsarı, şerefsiz, yobaz, hainlerin; din kardeşliği ayağına arap için kendi vatandaşını, soydaşını aşağılaması, aptal yerine koymasıdır!
he he. hehheh he. hah hah ve hoh ho. tamam yeterince güldüm.
rabbimden korkuyorum ve onu aynı zamanda seviyorum. ama inanmamın sebebi korku değil, iki nedeni var, birincisi ihtiyaç. ben aciz bir kulum ve rabbim beni gözetmedikçe hiçbir şeyi başaramam. ikincisi, üstün gücün varlığını inkar edersem bu sefer de aklım ve vicdanım beni yalnız bırakmaz ve şu iki sorunun cevabını bulamam:
-yokken nasıl var oldun? ölünce nereye gideceksin?
kesinlikle öyledir. bir ateist olarak konuştuğum tüm müslümanlarda bu vardır.örneğin aslında haklısında şimdi cehennem falan derler veya evet aslında doğru aaa tövbe tövbe Çarpılacam falan derler hep zaten. ne demişler siz ona inanÇ dersiniz biz korku deriz.
Sadece islamiyete değil tabi. eses neden ölüm korkusu 2 dakika ölümsüz olduğunuzu düşünün inanmak için de nedeniniz kalmaz ölüm inandırtıyor allah sevgisi, tanrı aşkı, değil aşalım bunları.
aa evet doğru söylüyorsun diye gerçek bir müslüman ateist fikirleri onaylamaz.
ben tanrıdan, inandığım allahtan korkuyorum. ya sen ateist insan? nelerden korkuyorsun?
parasızlıktan, insandan, kadınsızlıktan, insanların seni beğenmemesinden, daha birçok insani şeyden.
ben rabbimden korkuyorum, bu bana göre daha şerefli.
ayrıca ben tek korku duygusuna sahip değilim. ümit ediyorum inandığımdan.
sen kendinden mi umutlusun? aciz bedeninden mi?
daha bugüne kadar bilim bilim diye ağlayan ateistlerin islamın bilim karşıtı olduğuna dair kanıt getirdiklerini göremedim.
hep aynı öznel zırva. müslümanlar gerideymiş.
bak şimdi, kudüs eyyubiler hakimiyetindeyken, osmanlı büyük bir devletken, avrupa ortaçağ da islam alimlerini keşfedip reforma girişirken allah vardı da, şimdi mi yok?
koskoca dünyayı, 200 yıla göre mi değerlendiriyorsun?
korku hep var. korkmak insanın doğasında var. misal: korktuğun için devlet var, korktuğun için apartmanın kapısı kilitleniyor, güvenlik tutuluyor, sahip olduğun her değerli parçan kilit altına alınıyor. korktuğun için okuyorsun çünkü aç kalmak gibi bir sorunla karşılaşabilirsin. korktuğun için her sabahın körü kalkıp patronlarının ağız kokusunu çekiyorsun çünkü çocukların, bakman gereken ailen var. daha da çoğaltabiliriz bunları. dünya üzerinde bu kadar korku ve kaygı varken, bu korku ve kaygıdan bir an için sıyrılarak inançlı biri olunabilir. yani bunu da korkuyla veya korkusuzca yapabilir. doğasında var yani.
