efendim bunların islam'ın gelişi ile alakalı olan savaşları da içeren versiyonlarında kafir kesim nedense maymun gibi sevinen, vık vık gıyyy diyerek geberen, pis, namussuz, ona buna eşyaya düm tek vuran taraf olarak resmedilir ve üzerilerinde izleyicilerde önceden belirlenmiş bir nefret yaratılır.
oysa islam dini dünyaya yeni geldiğinden kültürel olarak iki taraf arasında pek bir farklılık gerçekleşmemişti ve savaşma, sevinme, vs. bakımından iki taraf da aynıydı. eminim iki tarafın da mensubları aynı gıy gıy vık vık sesleriyle ölüyorlardı.
film yapımcılarının böyle kolay bir yol izlemeleri yerine, islam'ın galibiyetlerinin ve küffar takımdaki kayıpların çokluğu üzerine, allah'ın en nefret ettiği şu gerçekçi görünümü onlarda yaratsalar galiba daha gerçekçi olacaktı: çaresiz, umutsuz ama kibirli.
yani evet kimse kafirleri sevmiyor. şu güzel sahurda hepsini gebertmek istiyor olabilir. ama deccallerin sardığı dünyayı daha çok nefretle doldurmanın da bir alemi yok.
hem, kulak kesmelerin, hayvan keser gibi öldürmenin karşıdaki adam putperest bile olsa islam'a uygun olmadığı da aşikar.
ha bunlar yapıldı mı? belki de. ama ön plana çıkartmaya hacet yok.
beğenmiyorum bu yapılanları. insanı dinden soğutuyorlar.
