islami tasvirlerde sıkça rastlanır. özellikle divan şiirinde; Gülün açılması apayrı bir olaydır.O, seher vaktinde sabâ yelinin parmaklarıyla açılır. Onun açılması bir neşe ve sevinç belirtisidir. Çünkü gül açılınca bahar gelir, eğlence başlar. Gülün handân oluşu da yine onun açılması, çâk- ı girîban eylemesidir. Gül bu kadar güzel ve çekici olmasına rağmen çok çabuk solar. Yani geçicidir. Tıpkı âşığın ömrü gibi çabucak geçiverir.
velhasılı kelam peygamber efendimizin kokusu gül'e benzetildiği içindir. aynı şekilde gül pek çok anlama gelir. hz.ibrahim ateşe atıldığında ateş gül'e dönüşmüştür. ve bu tek islam dininde yoktur. katoliklerde pek çok tasvirlerinde gül kullanırlar. özellikle sion tarikatı işlemelerinde gül'e yer verirler. bunu madgadalı meryem ile bağdaştırırlar.
osmanlı zamanında oluşan ve insanların yüreklerinde derin izler bırakan tassavvuf edebiyatının etkisi ile gül motifi islam dininde sembol olarak görülmüştür. gül aşkı ve sevgiyi temsil etmektedir. bir takıntı değil, daha cok tasfirdir.
(bkz: angutlardaki islamcı takıntısı) *
edit: entry'i başlık sahibinin rahatsız olması üzerine silmiştim. kendisine müslüman kelimesini kullanmanın bu kadar zor bir şey olmadığını ifade etmeye çalışırken bu kez de dinci damgası yedim. şimdi pat diye ince bıyıklarım çıktığı için entry'i canlandırdım tekrar.
