kendimden yola çıkarak mantıklı bir kanıtın tam olarak olduğuna artık inanmadığım düşüncedir. önceleri sorgulamadan inanır, kesinlikle ''tabii vardır canım'' der dururdum. lakin şimdilerde çok fantastik gelmeye başladı. çok derine girmeden başka bir konuya geçicem. ''tanrı''. evet olabilir, vardır da, lakin bana kimse adaletten bahsetmesin. onca iyi insanın farklı acılar çekip, din yok allah yok diyenlerin mutlu mesut yaşayıp gitmesi inancımı yok etmede başrol diyebilirim. arkadaş dua ederdik, empati yaparak yaşayıp kimsenin hakkına girmemeyi adet edinirdik. ulan ''iyilik yap iyilik bul'' önermesi kadar saçma gelen bir önerme yok artık bana. ne kadar iyilik yaptıysak, götümüz o kadar genişledi. üzenler mi? mutlu mesut yaşıyor amk. nerde şimdi bu adalet? nerde kaldı yaptığımız iyilik? ha bunun karşılığında birşey beklediğimden değil de, ulan bari niye acısını çekiyoruz? iyi kullarına acı çektirmekten zevk mi alıyorsun ey tanrım? sadist misin? diyeceksiniz ki diğer dünyada karşılığı gelecek, abicim bu dünyanın nesi var? bari bu dünyayı köprü olarak kullanıyorsak yanımıza birini ver de güç alalım. biz sen miyiz, yalnızlığa gelelim?
edit: farkettim ki islamın kanıtı yorumumdan sonra farklı konuya geçip isyanımı dökmüşüm, kızma be sözlük baba üzülüyok.
