Dinlerin hiçbir şartta tanrı katindan gelemeyeceğini bizlere hatırlatacak türden çelişkilerin islamda da mevcut olduğu hakikatidir. Lutfedip okursanız çok memnun olurum.
Bakınız sevgili dostlar, islam isanin bakire meryemden dogdugunu, ona hiçbir erkek elinin dokunmadığını, meryemin tertemiz bir kadın olduğunu kabul eder. Buraya kadar hıristiyanlıkla ayrıştığı söylenemez.
Peki, bir insan babasız dünyaya gelebilmişse babası kimdir?
babasız midir?
babasız ise yani biyolojik manada bir babaya sahip değilse, kendisine tanrının evladı, tanrının çocuğu demesinin ya da denmesinin mantiğa oturtulabilir bir tarafı yok mudur? Yani sahipsiz olmadığının bir ifadesi olarak?
tanri hepimizin sahibidir, hepimiz onun evlatları sayılırız demiş olsak bu durumdan kimse kolay kolay yanlış bir mana çıkarmaz öyle değil mi? Fakat isanin baba oğul meselesinin gerek hıristiyan dünyasında gerek islam dünyasında genel itibariyle doğru şekilde idrak edilmis olduğu hala daha söylenemez.
Velhasıl, baba oğul ilişkisinin elçiler aracılığıyla abartılı bir yorumu nedeniyle hıristiyan dünyasında algılanan isa
her ne kadar isanin gerçek kişiliğini temsil etmiyor ise,
Kuranda isa hakkında geçen ayetler de isanin gerçek hikayesini açıklamıyordur.
Hikayenin gerçeği şudur.
Meryem marangoz yusufla nişanlıyken isaya hamile kalmıştır. Fakat bu yahudiler için kabul edilebilir bir durum değildir... isanin evlilik dışı bir ilişkiden meydana gelişi, insanların meryemin iffetine dil uzatmasını mümkün kılar, sonrasında marangoz yusufla evlenmiş olsalar da, meryem isanin biyolojik bir babasının olmadigini, onun tanrıdan bir nur olduğunu iddia ederek kendini aklamak ister. Hakikatte isanin babası elbette marangoz yusuftur. Ama ikili akil almaz bir savunma yaparak hem kendilerini hem de çocuğu korumak istemişlerdir..
Tanrının çocugu tabirinin orta dogulularda o dönemlerde sıkça, sahipsizler, kimsesizler, babasizlar için kullanıldığını dinler tarihi alanındaki uzmanlardan da okuyabilirsiniz ve bu yolla, bu konudaki mantığın dayandığı veya işaret ettiği anlami da çözümleyebilirsiniz.
islam isayi bir yönüyle tanrı katından kabul etse de manevi boyutta bir baba oğul hikayesini bile reddederek bu tarihsel/kültürel tabiri ve hikayeyi de reddetmiş, isanin durumunu isanin hikayesinden tamamen kopuk bir şekilde anlatmış olur.
Yine hıristiyanlıgin temelini teşkil eden çarmıh sahnesini,
isanin insanlık adına çarmıhta öldürülmesi hikayesini,
Yani hıristiyanların yürek acısını ve isa ile ilişkisini
Hıristiyanlığı temelinden dinamitleme arzusuyla redderek öldürülenin isa olmadığını, onun göğe çekildiğini, onun yerine başkasının çarmıha gerildiğini anlatarak zayıflatmayı amaçlamıştır.
Bu amaçların, niyetlerin esasında dinlerde hiç de örtük olmadığını az biraz karşılaştırmalı okumalar yaptığınızda görebilir ve dinlerin kaynağının ve amaçlananın ne olduğunu farkedebilirsiniz.
