tartışılmaz bir gerçektir. hakikaten prim mi yapıyor insan nedir bilmiyorum ama öyle bir kesim var ki sırf saldırmak için saldırıyorlar artık. nasıl aşağı çekiyim de çekiyimin derdindeler yani.
kuran'dan cımbızla ayet seçip "bak işte islam şiddet içeriyor" falan. öyle düşünsün ya da düşünmesin. aslında başını sonunu okusan alakası yok. komik. enterasan.
sırf popüler olmak için sözlükte sık sık yapılan aktivite. allaha peygambere kurana sövmek maalesef sözlüktede prim yapıyor. ne diyelim memlekette ifade özgürlüğü var. allah inkarcıları ıslah etsin.
artık bilgi sahibi olmayan kişilerin bile sırf öyle ya da böyle dikkat çekmek, akılda kalmak için başvurduğu yöntemdir. yaptığı saldırıyı sorguladığınızda "sus be pis yobaz sen ne anlarsın" cevabını alırsınız. otomatiğe bağlamıştır arkadaş, düşünemez bile.
düşman olarak gördüğün şey ne kadar büyük, ihtişamlı ve köklüyse kendi değersizlik hislerinden daha fazla sıyrılabilirsin.
islama saldıranlara bakıyorumda köklü biriyse böyle yeri geldikçe eleştirisini yapar, argüman sunar kendince falan eyvallah dersin, hatta böyle biri islam gibi bir değeri kendince araştırmıştır, kendince çelişkiler bulmuştur, materyalist felsefeye yatkınlığı oluşmuştur, evrenin anlamsızlığı acı gelir kendince kendisine ve bu anlamsızlığa karşı inanan insanın eğilimine de saygı duyar. birde bu yetersiz tipler vardır ki ilk bahsettiğim, islama saldırdıkça kendi içsel boşluğunun devinimini görürsün, hala sükunete ermemiş kalbini sezersin.. işte bu cinsler uzaktan, dışı cilalanmış (materyalist felsefeninde bir derinliği var kendi çapında, onlardan birkikaç slogan kapar) kalın ve köklü gibi duran bir ağaç misalidir ki yakınına vardığında içi çürümüş kütük gibidir. kendini entel gösteren üç beş kelime ekseninde sövgüye yakın saldırılarda bulunur. yani ateist olup yer yer eleştirenle, hayatının çizgisini dinlere, islama saldırmak üzerine kuran tipleri ayırt etmek gerekir. birisi inanmayandır, birisi inanmamaktan öte adeta bir düşmandır.
