Bu geride kalanlar, yeni ve daha iyi bir hayat arayışı için Lewisin kuzey kısmındaki Stornoway limanından Metgama gemisiyle denize yelken açmış 260 genç Hebridean (Atlantik Okyanusunda iskoçyanın batı ve kuzeybatısındaki ada grubunda yaşayan insanlar) için el sallıyor. Tarih 1923 ve Birinci Dünya Savaşından sonraki kısa refah dönemi yeni bitti. Göçmenler böylesi bir yolculuk için ilk kez kameralarla görüntülenerek kollektif bellekte yerlerini edinip kalıcı bir üne kavuşacaklar. Yıl içinde 800 genç insan daha Lewis adasını ve Güney Uisti terk edecek. http://en.wikipedia.org/wiki/Lewis
iskoç göçü yeni bir fenomen değil. 13. yüzyıldan beri çoğu Almanya ve iskandinavyaya hali hazırda bir göç mevcuttu. 17. yüzyılda belki 600.000 iskoçyalı asker, 30 Yıl Savaşları boyunca paralı asker olarak savaştı. Bir sürü iskoç aynı dönemde Ulstere gitti. 1700den 1815e kadar deniz aşırı ülkeler için iskoçyayı terk edenlerin sayısı 80-90 binlere ulaştı. Bu sayı, 20.000i yaylalarda ve adalarda yaşayan, 1763 ve 1775 yılları arasında Kuzey Amerika için evlerini terk eden ve 1782-83deki patates ekimlerindeki başarısızlıktan sonraki göç dalgasını da içermektedir. Bu zamanlarda yaylalardaki toprak sahipleri göçe karşı oldular. Onlara deniz yosunlarını toplamak, balıkçılık ve Napolyon savaşlarında alay kurmak için insan gücü lazımdı. 1815 sonrası için, özellikle 1845-56 arasındaki büyük patates kıtlığı döneminde, göç güvenli bir kaçış olarak görüldü. iskoçlar asla 3 milyon irlandalıyı vuran büyük ölüm oranları yaşamadı, sadece 200.000 insan açlık ve fakirlikten etkilendi. 1848de iskoç rakamları yardım çabalarının veririmliğiyle 70.000e düştü. Toprak sahipleri yardım çalışmaları sonucunda ekonomide biraz ilerleme görebiliyorlardı. Toprak sahipleri tarafından planlanan ve körüklenen Highland Yardım Yönetimi Merkez Yönetim Kurulunun kapanışı, fakir oranında büyük artış anlamına gelecekti. Bu noktada kronik Kelt Tembelliği hakkında daha fazla konuşacak şey vardı. Sığır hayvancılığından elde edilen kâr düşerken, küçükbaş hayvancılık iyiye gidiyordu. Birkaç büyük arazi sahibi neredeyse iflas ettiler, yatırım fonu yöneten kişiler onlara üşüştü, bunlar Edinburgh ve Glasgowdaki muhasebeci ve avukatlardı. Yaptıkları anlaşmalara bağlılıkları hukukken kontrol altındaydı.
1841-1861 yılları arasında Ardnamurchanın Batı Kıyıları, iç ve Dış Hebride nüfusu üçte birine düştü. En fazla kaybı Lewis, Uists, Barra, Tiree, Mull ve Skye sahipti. Bundan sonra göçler hızla devam etmesine rağmen, en fazla kayıp alçak arazilerde oldu, fakat sebeb aşırı yoksulluk değil, daha iyi fırsatlar bulma umuduydu. En fazla sayıya 1920lerde ulaşıldı. 363.000 insan ABD ve Kanadaya ve yüzlerce insan da ingiltereye gitti. Kanada Pasifik Demiryolu Kampanyası gidilecek yer olarak aktif bir şekilde Kanadanın tanıtımını yaptı ve teşvik etti, çünkü 1880den beri Winnipeg ve Rockies arasında 25 milyon metrekare arazi tahsis edilmişti. Bu geniş boş arazinin gelişmesi için sürekli iskoç kadın ve erkeklerin akımına ihtiyaç duyuluyordu.
