Balıkesir’in bir köyünde yıllardır mağarada yaşarken yardımsever kimselerin küçük de olsa gayretiyle tek göz de olsa bir kulübede yaşayan, imkanlar dahilinde iaşesi sağlanmaya çalışılan gönlü güzel insan.
Yiyecek bir lokma ekmeği, saracak tütünü, içecek bir tas şarabı olduktan sonra haline şükreden, sevenlerine niyaz eden insan.
Her videoda tek göz damının üstünde tüten cılız duman, rüzgarda dalgalanan bayrağı görünce seviniyorum önce, yaşıyor ya Allah’a şükür diyorum. Sonra içimi bir hüzün kaplıyor. Kim bilir şu güzel memlekette ismi cismi meçhul nice iskender agalar var diye üzülüyorum. Elimden birşey gelmiyor, boğazımdan geçen lokmadan utanıyorum.
