hemen hemen her insanin ortak kaderidir bu. sosyal statusu, dini, dili, irki vb. farketmez. hele bir de bu belli bir deger -ki bu degerin izfiligi onemli degildir- ortaya koymus biriyse is iyice cikmaza girer. isimle anilan bir tanimlama ve kimlik yukleme veya bir ismin etrafinda olusan serbest cagrisimlar, sadece bir cagrisim olmaktan cok daha ileri bir hakikate donusur. gerci burada bir mahiyet-hakikat denklemi kurmak gerekecek ama bu denklem herkesin kafasinda ve kendi orguledikleri degiskenlerle beraber tanimlandigindan uzerinde durmaya gerek yok.
oysa insan denilen varlik statik bir mahiyete sahip olmayip, bunyesinde bir dinamizm barindirdigindan boyle bir kimlik yukleme ve bu kimligi hakikate cevirme, o dinamizmin duraganliga ve at gozlukleri ile bakilan perspektife feda edilmesidir. bunun en bariz orneklerinden biri victor hugo'nun destanlastirdigi sefillerin bas aktoru jan valjan'dir. icinde bulundugu sartlarin etkisiyle kurek mahkumu yapilan jan valjan, bu mahkumiyetin tesirlerini omur boyu uzerinden atamaz. karsilastigi piskoposa verdigi sozu tutmak ancak ismini, yani uzerine yapisan kimligi degistirmekle mumkun olur. o dinamizmi aktif konuma getirmek ve bu durumda tutmak her ne kadar gecmisle birebir ilintili olsa da, kisiyi o yapisan etiketine mahkum etmek sadece sabit fikirlilere hastir...
