daha iş görüşmesi yapılacak olan firmanın kapısından girildiği anda avuçlarına düştüğünüz gerginliğin, tüm karar verme yetilerinizi, hareketlerinizi etkisi altına alması sonucu oluşan, rahatsız bir sandalye ile katmerlenen gergin süreçtir.
karşınızda ya da çaprazınızda sağlam makyajlı bir abla, gözlüklerin üzerinden arada bir sizi süzerken rahat olmak için kasınıp durursunuz. genelde civarda bir de dergi vardır, alıp sayfalarını karıştırırsınız, hakkında hiç bir fikir edinmeden bırakırsınız kenara. sürekli sağa sola bakma durumları da söz konusudur. bir bacağı indirip, diğer bacağı atarsınız üste. gelip geçenler olur, bakmaz gibi bir edayla geçerken mutlak ve mutlak "hah, salaa bak." bakışını sokup giderler öte tarafa doğru. hala beklemektesinizdir, ve paranoya da inceden kendini göstermiştir. biri daha geçer önünüzden, gömleğin yakasını hafiften çekiştirirsiniz. kafayı sağa sola nazikçe sallarsınız. artık hepten daraldığınızın işaretidir bu. her geçen kişi, gidip diğer odada sizi anlatıp gülmektedir, hemen telefona sarılıp bir başka departmandan birine haber verilmekte, ve yeni birileri daha önünüzden geçmektedir. hepsi ama hepsi sırf sizi orda öyle görmek için geçmektedir. bu aşağılık psikolojisine iyice kendinizi kaptırdığınız noktada, çıkıp gitmek istersiniz tam hareketlenirsiniz birisi gelip "merhaba, ben ..." şeklinde en güleryüzlü ve samimiyetsiz ifadesi ile sizi bir başka odaya götürmeye gelir. hemen boğazınızı temizleyip "merhaba." dersiniz ama sesiniz cılız çıkar ne hikmetse. peşine takılırsınız gelen kişinin ve soğuk görüntülü bir toplantı odasına alınırsınız. tam "neyse, bitti bari" diyecek olursunuz size eşlik eden kişi, "... bey birazdan sizi görecek" der ve kapıyı çekip gider...
