paranoid harikasının 4. şarkısıdır.metal tarihinin en güzel sololarından birisine sahiptir.şarkıda geleceğe giderek kıyameti gören ve geri dönüp bunu insanlara anlatmaya çalışan ama gelecekten dönerken manyetik bir fırtınaya yakalanarak demir'e dönüşen,konuşamadığından dolayı da derdini kimseye anlatamayan,kendisini anlayanların da ona gülmesinden dolayı herkesi öldürmeye başlayıp gördüğü kıyameti kendisinin yarattığını anlayan bir adamın hikayesi anlatılıyor.
sonunda ağız tadıyla bi süper kahraman filmi izledim ya, artık ölsem de gam yemem. ya da yerim. amma konu bu değil, konu jon favreau'nun 'olmuş' dedirten şaheseri. (kendisini tony stark'a mulholland çıkmazı*'dan yetişmeye çalışırken izlediğimiz adam, aynı zamanda filmi yöneten jon favreau oluyor.) v for vendetta ve batman begins'te aldığım hazzı duydum bu filmi izlerken. belki biraz daha hoşuma gitti, salonda izleyebildiğim için o da. bu insanların ortak özelliği mutasyona falan uğramamış olmaları, bu yüzden bu tarz süper kahraman hikayeleri belki de seyirciye çok daha güzel servis ediliyor. neyse, kişisel iron man hayranlığımın dışında gerçekten bu filmin bir gişe filmi olmanın üstüne çıktığını söyleyebilirim.
başrolde izlediğimiz robert downey jr. zengin-puşt-ukala tony stark ile sorumlu-duygusal tony stark arasındaki geçişleri ekrana yansıtmamış, komik duruma düşüren boş bakışlara kapılmamış, ama her zamanki artistliğini korumuş. belki bir süper kahramanı canlandırması için ilk akla gelecek isimlerden değildi, belki başka bir kahramanda daha kötü dururdu, ama artık robert downey jr. a başka bi isim aramak gerekirse iron man diye çağırılacaktır. daha kısaca belirtmem gerekirse: ya, muhteşem ya... çok zor bi rol olmadığını söyleyebilirsiniz, ama bu tam benim istediğimdi. hayran kaldım. terrence howard sırıtmamış, iyi bi arkadaştı yani, genelde espri tamamlayıcısı olarak kullanılmış. jeff bridges'i izlerken aklıma olur olmaz the big lebowski geldi. hatta o filmde limuzinde 'asıl' lebowski ye cümlelerini uzata uzata, takıla takıla konuşurken, arada white russian'ından içerken, adamı ikna etmeye çalışırken düşündüm. filmin başında tony stark'la konuşmaları hep aynı tarzdaydı, sırıttım durdum. çok iyi bi kötü adam olmuş, kel görmek biraz kötüydü ama olsun.
teröristlerin tüm kurşunlarını zırhına yedikten sonra böyle dedi tony stark, aynı v'nin londra'nın metrolarında polislerin tüm kurşunlarını zırhına yedikten sonra söylediği gibi. çok yerinde bi göndermeydi.
***
stark'ın köpeği gibi eğittiği robotları filmin fantastik havasına çaktırmadan gaz vermiş sanki, robotlarla girdiği monologlar oldukça basitti ama hiç de kötü durmuyodu.
*** obadiah stane(kel dersek anlaşılır): tony stark bu güç reaktörünü bir mağarada hurdalardan üretti ve sen bu laboratuarda bana bunu yapamayacağını söylüyorsun!
önlüklü bilim insanı: ben tony stark değilim, efendim.
her şeyi açıklayan diyaloglardan biri.
***
el kamerası çekimleri filme çok şey katmış. 11.günde uçuşunu kontrol edebilmesini ise üstteki diyaloğa bağladım. zaten çizgi roman uyarlamalarında fazlaca olan mantık hataları fazla gözünüze çarpmadığında film çok daha basit anlaşılıyo, bu film de bunu başaranlardan olmuş.
***
arkadaşım film çıkışında bahsetti, 'bu kadar teknoloji arasında gazetenin ne işi vardı' dedi. aslında bu kadar teknoloji arasında pepper'ı kurtaran o gazete oldu. belki de burada yönetmen bi şeyler demeye çalışmış, ama çalışmamış da olabiir. bilemedim.
filmin müziklerinin de hakkını yemeyelim, özellikle jeneriğe geçişte 'i am iron man' i duymak, ve arkasından başlayan iron man. salonda koltuğumda oturup sırıta sırıta izlediğim bi jenerik oldu.
belki bu filmin insana bi şeyler kattığı, çok acayip şeyler düşündürdüğü söylenemez. savaş hakkında farklı şeyler söylemedi. ama savaş ile silah imalatçısının ilişkisindeki ironiden sıkça faydalandı. neyse ki her yerinden amerikan bayrağı fışkıran bi film olmadı. bu kadarı da yetti bana. beklediğime değdi.
özetlersek: giderseniz pişman kalmazsınız. görsel teknolojinin doruklarında, sağlam bi senaryoyla bezenmiş, robert downety jr.'ın harikulade canlandırdığı iron man'inizle orta asya semalarında f-22 lerle yarışırsınız. hoşunuza gider artık.
Robert downey in dünyanın en çok sevilen kahramanı yaptığı süper kahraman çünkü adam rol yapmak yerine direkt kendini oynuyor 4. Filmi çıkınca 4. Solo filmi çıkmış tek süper kahraman olacak.
2009 dan bu yana marvel in merkezi süper kahramanı olan kahraman spiderman superman ve batman gibi aşırı ikonik karakterleri geçerek dünyanın en çok sevilen süper kahramanı olmuştur kimin sayesinde tabii ki robert downey jr ın.
