(bkz: ne mutlu türküm diyene)
milliyetcilik budur. ırkcılığa tamam da milliyetciliğe niye dur diyeceğiz, ermenilerin bile milliyetciliği nasıl kullanıp lobiler oluşturarak bizi ne hallere düşürdükleri ortada.
begenilen slogandir. her milliyetci irkci degildir belki ama her irkci milliyetcidir ve irkcilik milliyetciligi kapsadigindan ikisine de zamaninda dur demeli, evet. **
içerisinde abidik gubidik adamların/hatunların bulunuyor olması, dur de girişiminin patates bir girişim olduğu anlamına gelmeyeceği gibi, kürt milliyetçiliği'ni, ezilen halkların milliyetçiliği adına savunuyor olmaları ve görmezden gelmeleri, zannımca kendilerinin aşamadığı yegane paradokstur, çay demleme makinesidir, arko tıraş kremidir. genç siviller'den tek farkı akp sermayesine dayanmıyor oluşu.
ırkıçılığa dur denir de milliyetçilik bir Atatürk ilkesidir. milliyetçilik karşıtlığı komünist düşüncenin üründür. bir türk'ün milliyetçi olmaması bir rus'un vodka sevmemesi gibidir... **
sınıftan kaçan solun, solcuların kendilerine ait bulgularla hareketlerini inşa etme biçimi. devrimci olan solun, devrimciliğini törpüleyen, işçi sınıfının mücadelesini iktidarda uzaklaştıran hareketler ülkemize geçte olsa girdi solun zihnine. hrant dink'in ölümüyle birlikte de kendisini yalnızca anti milliyetçi bir konumlandırışa soktu. halbuki yapılan şey solun liberal kısmı parlatıp, poh pohlayarak solda bir demokratizm salgınını başlatmaktı. belli oranda başarılıda oldu bu akım. sınıftan kaçan solcularla, sınıfta kalanları birbirine bağladı bu hareketler. ne diyelim, kendimizi belli bir tepkiselliğe yedeklersek ancak bu kadar hareket edebilirz. halbuki devrimcilerin amacı iktidarda bulunmaktır. bunun yolu da "insanlık milliyetçilikten arındırılmalıdır." demek olmaz. bunun yolu işçi sınıfını sermayenin boyundurluğundan kurtarmak ve iktidara getirmektir. böylece o çok korktukları milliyetçilikte böylelikle engellenbilir. yoksa kapitalizm ve sömürü devam ettike bu ideolojiler meşruluklarını ve varlıklarını her gün yeniden üreteceklerdir.
