iq doğuştan gelen kavrama yeteneğini, bir miktar yeni edinilmiş ham bilgiyi ve bunları harmanlamayı içerir. buna göre bu önerme yanlıştır. fethullah gülen de zekidir, marks da. isterse aklıyla ampul yakacak kadar yüksek iq'ya sahip olsun, bir insan dindar bir çevrede dini içselleştirerek büyürse tanrı inancını sorgulayamaz, istemez de bunu. eğer tanrı inancı geçim kaynağıysa inancı değil zayıflamak, hiç inanmasa bile anlayamazsınız. yoksa allah her yerdedir diyen bir hocanın göbeğe yazı yazmasını nasıl açıklarız?(gariban şeytana çamur atmayın, onun bile aklına gelmez).bu arada onun yarı aklına sahip, sorgulayan, dinen daha serbest bir ortamda büyüyenin tanrı inancı azalabilir, hiç olmayabilir.
güce tapan bireylerin iq seviyeleri yükseldikçe, insan kendini tanrılaştırır. tanrı inancının azalmasının aksine kendi yarattığı tanrıya inancı artar, kendine fazla güvenir. bununla birlikte insanın dürüstlük seviyesi arttıkça da tanrı inancı azalabilir. yaptığı hatalar ne kadar az ise o kadar büyütebilir kendi vicdanını ve yine tanrılaştırır. sonuç olarak insanın süperegolarından kaynaklanan bu vaziyetler için kimse kesin yargılar içeren yorumlar yapamaz. yaparsa gülünç olur.
bazı insanların, tanrı ve din'in zeki birkaç insan tarafından yaratıldığını ve insan yığınlarını kontrol altında tutabilmek adına şekillendirildiğini anlamış olmalarının doğruluğunu kanıtladığı önerme.
dogru olan bir teoridir. ama kullanilan kelimeler yanlis, sanki zekasi artan her insanin allah inanci azaliyormus gibi gosteriliyor. dogrusu su olmalidir; yapilan arastirmaya gore iq'su yuksek olan insanlarin cogu iq'su daha dusuk olan insanlardan daha az inanclidir. yani olayi genele vurmak lazim, yoksa bu teoriye gore iq azaldikca allah inanci artar mantigi ortaya cikar ki bu da cok sacmadir. tarihden de anlayacagimiz uzere en zeki insanlarin cogu genelde allah'a inanan insanlardi. ama avrupa'nin karanlik cagini saymiyorum. o donemde ateist olarak lanse edilenler, inananlara gore cok daha zekiydiler. ama muslumanlari ele alirsak bir ibn-i sina, bir imam gazali, trigonometri alaninda yapilan arastirmalar, astronomi, felsefe, edebiyat vs. alaninda basarili olan insanlar hem asiri zekiydi hem de asiri inancli, ee tabi zaman ile de ilgisi var bu olayin tabi. ama ben 2-3 kisi taniyorum, hem zeki hem inancli, tum ortalamalari ve istatistiksel verileri altust edecek kadar da yuksek kapasiteliler.
dini temsil ettiğini iddia eden iğrenç herifleri, ve dinin sapık kullanım alanlarını görebilecek kadar zekası olanların doğruladığı tespittir. bu da formülü :
1/iq * (çocukluktaki dini baskı miktarı + kişilik zayıflığına bağlı inanma ihtiyacı) = inanç miktarı.
dinsizlerin kendini zeki sanması garabetinin ters önerme ile kabul ettirilmesi gayretidir. nedense bu şahıslar zorda kalınca iq seviyelerini başlıktaki iddia ile ispatlamaya çalıştıkları kendi düşünce kalıplarına göre yerlerde süründürmek demek olan Allah'a yalvarıp yakarma işine girişirler.
"iq seviyesi yükseldikçe dini sistemlere olan inanç azalır" daha yerinde bir önermedir. çünkü dini inanışlarda toplumun rolü çok fazladır ve genelde kişiler pek sorgu sual etmeden kabul ederler peygamberleri, kutsal kitapları ve türevi nice saçmalığı. ama düşünen birey ki buna iq seviyesi yüksek insan diyorsak, kendine bir tanrı yaratabilir de yaratmayabilir de. bütün teistler kolaycılık olsun, sonraki hayat diye bir zımbırtı olsun zor zamanımda yanımda olsun diye tanrıya inanmıyor, dolayısıyla iq seviyelerinin de düşük olması gerekmiyor. ha eğer zeki olmak kendini beğenmeyi getiriyor ve "beni kim yaratabilir peh" repliğini doğuruyorsa, bu adam zaten bişeyleri çözememiş ve belki de hiç çözemeyecektir. olsundur, o da candır.
tanıdığım onlarca inançsız şarapçıya bunu desem açabilecek halleri olursa götleriyle güleceklerdir. bu önerme, inanış, düşünce her ne ise tamamı ile kilise ile feylesoflar arasında yaşanan bir güç savaşının sonucudur. bir tarafta güçü elden kaptırmamak için uğraşan kara cahil kilise eşrafı diğer yanda her numuneye burun sokan paronayak feylesoflar; al bir de burdan yak! bu iki "taraf" önceleri hısım iken hasım olmuşlar zamanla birbirlerine bok atmaya başlamışlardır. sonuçta her tuzak kendini doyurmalara doymamıştır. oturarak su içmek var iken ayakta içmekte nedir şimdi? anlamasını bilmeli, bilmiyorsan okumalısın, kafan çalışmıyor ise sormalısın, kendini kurtarmalısın...
eminim lut kavminin de , nuh kavminin de ıq'su çok yüksekti. .allah'ı inkar ederek türlü sapıklıklara , türlü isyanlara yeltendiler . doğrunun o olduğunu savundular . sonları malum . son anda varlığını kabul ettiler allah'ın . kuş kadar bir akıla sahip olduklarını son an da fark ettiler .
yükselenin iq seviyesi değil, popüler kültüre yatkın, magazinel ve provakatif gereksiz tanımlar içeren bilgi dağarcığı olduğunun kanıtıdır. örnek vermek gerekirse;
metal bir elementtir, bazen civa olur, el kadarı bile yere perçinlenmiş gibidir, bellidir, tok ve güçlüdür. bazen de teneke olur, kocamandır ama içi boştur, sadece çok ses çıkartır ama bir işe yaramaz.
iq seviyesi ile ilgisi olmayan önermedir. sadece ''eğitim, dolaylı olarak ıq seviyesini yükseltir, buda tanrı inancını azaltır'' gibi bir önerme sunulabilir ki, okunuşu bile kulağa hoş gelmeyen bir önermenin, bilimsel ispatı nasıl yapılır, yada ispatlanabilir mi? eğer konumuz ''tanrı inancının hangi koşullarda zayıfladığı?'' sorusu ise, olayı mantıksal çerçeveye şöyle koyabiliriz; eğitilen insanın, dolaylı yoldan zekası gelişir, ıq geliştirilebilen bir ''değer(sayı)''dır, eğitilen insanında, toplumun üst kademelerinde yer alacağını varsayarsak ve kültürel ve ekonomik durum (+) değer'e gittikçe, kendini bağlanmak zorunda hissettiğin, ''tanrı inancı''-''milliyetçilik''-''kültürel öğeler''-''bekaret'' gibi konuların ivmesinin düştüğü görüldüğü üzere, iq seviyesi yükseldikçe tanrı inancı azalır, gibi bir önermede bulunsaydı bilim adamı, daha göz hoş gözükebilirdi,yalnız bu haliyle zor. (demin bahsettiğim konuyu biraz daha açarsam, ekonomik durumu ortalama çizginin altında olan kişiler, kendilerini yaşadıkları dünyadan soyutlayan şeylere, daha çok ilgi duyarlar, örneğin ekonomik durumu kötü olan bir insana, sahilde bir restorantda sevgilisi ile kahve içip, beatles dinleme fikri ne kadar kötü gelecekse, fatih sultan mehmet'in istanbulu alış hikayeleri, ''nasıl koyduk gavur döllerine'' tarzı düşünüşler o kadar iyi gözükecektir, ayrıca ekonomik durum kötüleştikçe, kurtuluşu dinde aramak, daha çok bağnaz olmak, kendini mahallenin namus bekçisi sanmak gibi olayların ivme kazandığı çeşitli anketlerle defalarca kanıtlanmıştır, bu olay zincirinin ilk halkasını eğitime bağalamıştık, hatırlarsınız, bu entry'de tek başına bir olguyu ele almadım)
bu konuda kabataslak bir genelleme yapacak isek dünya'da yaşayan insanların %90 ı kendine tapmak için bir araç ve yahut bir güç seçmiştir. gerek kendisine doğuştan aktarılan bilgiler neticesinde gerek kendi öz iradesi ile.
geri kalan %10 luk kısma inanmayan ve yahut inanmak ile inanmamak arasında kalmış kişiler olduğunu varsaysak; bizim yaptığımız karşılaştırma da yapmış olduğumuz basitlik ortaya çıkar.
nedir bu basitlik? ateist ve agnostik olan kişilerin çok büyük bir kısmı sonrada inancından dönmüştür. bu bir gerçektir. sonrada inancından dönmüş kişi, kendisine inanç hakkında söylenenlere elbette direkt olarak inanmamıştır. biraz kendi kafasında topladığı bilgileri yoğurmuş ve kararını vermiştir. yani inançsız olmak için bilincini kullanmıştır.
kişi bu konu üzerinde düşünmesini bir zeka belirtisi olarak kabul edebiliriz.
şimdi; az çok düşünerek bir hedefe ulaşmış %10 luk bir kesim var; kendisine öğretilenleri bellemiş, kafasına oturtmuş bir %90 lık kesim var. %10 luk kısmın oran olarak; %90 lık kısımdan fazla düşünen insan olduğunu anlamak için araştırma yapmaya; makale yapmaya gerek var mıdır?
nitekim tanrıya inan kişilerin hepsi elit değildir, hepsi neden yaratıldığını, ne amaçla geldiğini, ölümden sonra neler olacağını, ya da ne bileyim bir kaç ateist kişilerin kendi inandığı dinde eksik gördüğü fikri düşünecek derleyecek toplayacak kadar düşünür kişiler değiller. ancak ateist kişilerin(cidden kafasına oturtmuş ya da modaya uyayım diye) kafasında sürekli bu durumu kurguladığını az çok tahmin edebiliriz.
neden?
e çevrelerinde bir sürü inançlı insan var, o kendisini diğerlerinden farklı görmenin rehavetine kapılmış, bir kaç ucuz soruyla önemli olgulara nasıl saldırabilirim' davasının peşinde. He kafasına oturtmuş kendi yolunu çizmiş, başkasının inancı umrunda olmayan inançsız kişi de inançlı bir kişiye göre, inanç mevzusunu daha fazla düşünür.
peki şöyle olsaydı; dünyanın %90 ı inançsız %10 u inançlı olsaydı! o zaman kim daha fazla düşünürdü yapması gerekenleri?
