Ölünce yok olunacak olsaydı problem olmayacak bir eylem. Ancak ahiretin varlığı ve bizim dediğimiz canımızın asıl sahibinin bizi bu konudan men etmesi yüzünden yaşamak zorundayız.
2.5 senedir içinde bulunduğum vaziyet. zehir tarzı bir şey olsa direkt yaparım. hiç beklemem. kararlıyım bu konuda.
edit: yukarıda yazdık böyle diye hemen aşağı intihar etmek acizliktir,şizofrenik vakadır diyen olmuş. ağız tadıyla intihar bile etmeyi düşündürtmüyor aw esekleri.
genç werther'in acılarında, goethe muhtemelen -ki muhtemelen değil kendi düşünceleri- şöyle diyor mealen, ''kişinin bedeni hastalanınca bir süre sonra dayanamıyor ve ölüyor. ruh hastalanınca çözümü intihar''. mealen diyorum zira tam tamına böyle değil ama bu anlamı mündemiç. ol sebepten ötürü, ruhu daralan her insanın fikrinden en az bir defa ''acaba'' diyerek geçmiş ve bir tefekkür başlamıştır.
Bu aralar sürekli düşündüğüm aklımdan bir türlü atamadığım olay. Yolda yürürken sürekli atsam şu arabanın önüne kendimi diye düşünmüyor değilim veya başka yöntemleri aklımdan geçirmiyor değilim. Beni ne mi durduruyor? Tabii ki ailem...
Bunu düşünenler şunu unutmasın. Bu dünyaya ademle havvadan beridir zaten cezalandırılmaya gönderildik.Bu dünyada hiçbir zaman gerçekten mutlu olamayacağımızı,acı çekmeye gönderildiğimizı aklimizdan çıkarmamak iyi olur. Eğer bu düşünceler bir türlü geçmiyorsa gidin bir psikiyatriste.Varsa sorunlarınız çözün hiçbir şey bu dünyada sizden önemli değil.
