daha çok entellektüel çevrelerde yaygın olan bir anlayış.
nedenden bağımsız olarak intihar eylemine şiirsel anlamlar yüklenir. cesurca ve neredeyse takdire şayan bir davranış olarak açıklanır. yaşamın zorluklarına karşı, "bu boktan dünya" ya karşı bir protesto eylemi olarak politik bir temele oturtulduğu da olur.
bunun nedenlerinden biri, eylemin geride kalan kişiler ve yakınları tarafından katlanılmayacak derecede acı verici olmasıdır. eylemi gerçek bağlamından koparıp varsa eğer suçlu, suçlu demeyelim de payı, bunu genele yayarak bir nebze de olsa dayanabilme gücü bulma isteği olabilir.
intiharın toplumda sonuç itibarıyle bir vazgeçiş, bir zayıflık olarak algılanması ndeniyle, intihar eden kişiyi güçlü gösterme çabası da olabilir
sanat dünyasına ait bir çok sevilen sayılan kişinin intiharı da intiharın kutsallaştırılmasına dayanak olur çoğu zaman. o insanlar bu yolu seçmişlerse bildikleri birşey var diye de düşünülebilir.
sonuç itibarıyle demek istediğim, öyle ya da böyle intihara bu türlü bir yaklaşımın ve bunun propagandasının yapılmasının tehlikeli olduğu düşüncesindeyim. çok kötü bir eylemdir, yapan kişi kötülenmeledir demiyorum elbette ama tam tersi bir tutum da aynı derecede zararlıdır gibi geliyor bana. teşvik edici olabilir. özellikle gençler için.
aslında gösterilen tepki "intiharı kutsallaştırmak" değildir. bir insan intihar ettiyse hiçbir şekilde başka çaresinin kalmadığına, ölmesi gerektiğine inanmıştır.
işte gösterilen tepki bu çaresizliği anlamak, empati yapmaktır sadece..
