Çok net söylüyorum, intihar korkusu taşıyan veya bunun psikolojisine sahip olan insanları tanıyıp da onlara el uzatmayarak bizler de bunda pay sahibi oluyoruz. Canımı en çok yakan olaylardan birisi olan intihar için ''yazık kimbilir ne derdi vardı, allah affetsin'' diyenlerin ağzına çarpasım geliyor. Onu bu durumdan kurtaracak, derdine deva olacak ne yaptınız demek lazım bu sahte timsahlara ve göz yaşlarına. intihar eden her insandan mesulüz hepimiz.
Yetkililiğimden bu yana, entry kontrol ederken 2 yazarın entryleri dikkatimi çekti de konuşmaya çalıştım. ilki tersledi, 2.siyle uzun uzun konuştuk normalleşti.
Bu dünyada aşk acısı/para sancısı vs vs çözülemeyecek dert yok. Bu korkuyu içinde hisseden, bu psikolojiye sahip olduğunu düşünen her kim varsa lütfen gelsin bi konuşalım, tüm samimiyetimle söylüyorum bi konuşalım.
benim amk. tam da onu düşünüyordum nasıl da karşıma çıktı. meyilli olmasına meyilim o göt o taşak fazlasıyla var çokta sikimde değil bu dünya hayatı. ama hayatta tek değer verdiğim annem var o kahrolur tansiyon hastası kaldıramaz böyle bir şeyi. zaten anneme bir şey olursa yapacağım tek bir şey var tek kurşun kafama...
Merak etmeyin siz ölünce kimse ortada kalmıyor.
Onlar başının çaresine bakar da bunu kabullenmek zor işte.
Herkesin ölmemek için bir bahanesi var işte, yoksa ölecek!?
Ben sakat kalmaktan korkuyorum misal.
Tabanca bulup kafaya sıkınca bile kurtulma şansın var ağza sokup patlatman gerekiyormuş ama burda buna maçası yiyecek ardakaş yok.
kesinlikle uzun yasamak gibi bir plan, amacim yok. 25 te bitmeli. ilerisi tarafimca kabul edilemez bir seydir.
oyle bir sey yapmaliyim ki dirimden hayir goremeyen dunya olumu bulamasin bilemesin. muhtemelen potasyum siyanür ictikten hemen sonra dinamitin fitilini ateslerim ve ayni anda kafama kursun sikarim. tabi bunu bi dagin basinda agaclarin icinde yaparim. lakin daha yaratici seyler dusunmeliyim. yeterli bir eziiyet degil bu. ben daha fazlasini hak ediyorum.
