--spoiler--
kurt cobain’ in gerçekleştirdiği hayata son verme durumu.
--spoiler--
feci bir ölüm tarzı seçip kendine ve ailesine yazık etmiştir. öldüğünde minicik olan kızı şimdi otuzuna merdiven dayamıştır (hatırımda kalan)
ama halen kurt cobain kendi başına bir efsane, kendi başına bir karizmadır.
albert camus' un gözünde hayatın hayalsiz ve renksiz devam etmesiyle eşdeğer olan olay. ne içtiğin kahveden keyif alabiliyorsun ne de hayatına son verebiliyorsun. anlamsızlıklara takıla takıla, düşe düşe, yaralana yaralana bir boyutta varolmaya çalışıyorsun. çok tuhaf bir şey...
yapmayı düşünmüyorum ama bugün de haliç'te biri intihar edecekken nuri alço kurtarmış. yapmam ama genelde insan büyüyünce dünya küçükken olduğu kadar güzel gelmemeye başlayabiliyor ama büyüyünce çok daha mutlu bir hayat sürdüren insanlar da olabilir.
bunu yapmayı düşündüm. bazen her şeyin çetrefilleştiğini, karıştığını, çözüm yolu bulunmadığını zannettim. oysa ki hayatta kalmak için bir şeyler yapıyor olduğumu fark ettim. iki paket sigarayı bir pakete indirmek kendimi sağlıklı tutmam içindi. büyük şehirden sahil beldesine gelmek kafamı rahatlatıp şarj olmam içindi. hayata koca bir nanik yapıp onun zamanını sevdiğim şeylerle değerlendirmeye başladım ve kazandım.
intihar sevilen şeylerin yapıldığı bir hayata yenilen çaresizliktir. yenilecektir.
Hayat benden önce davranmazsa sonum olan ölüm şekli.
Bazen bazıları için gereklidir bile.
Bir insanı ille de yaşamaya zorlamak.
Sistem bunu dayatsa da.
Verilebilcek çok büyük bir cezadır.
Böyle birşey kabul edilemez.
Hayata karşı umutları kırılmış, kalp kırıklıklarıyla dolu bir yaşamı artık sona erdirmektir.
Hayat her şeye rağmen devam ediyor, güzel gibi pembe götlülerin kurduğu cümlelerin tek bir teselli ifadesi olmayan salak saçma şeyleri duymak irrite edici. Ha elbetteki bu değil ki hemen buna bir son verelim, bitirelim.
Bu sadece bir istek. Ölmüş veya intihar etmiş olmuş sayılmak için artık nefes almıyor olmanın gerekmediğini biliyorum.
Bazen insanlar maskeler takarlar. Buna mecbur bırakan hayatı tekrar tekrar sevmiyorum.
Bazen de ruhunu bir odaya kapatılmış gibi hissedersin. O odanın ışık alan tek bir deliği yoktur. Zaten ruhun artık kör, sağır ve dilsizdir.
Geçmişi ve kötü zamanlarda yaşayan bir zaman makinesi olmuştur.
Son vermek istediğin budur.
Eğer bunun başka bir yolu olsaydı bunca ihtimaller arasında intiharı kimse düşünmezdi.
Hem de sonrasında belki de daha kötü bir hayatın beklediğini bilmeden...
Psikolojiye göre uzun süre düşünmenin ardından gelen şeydir maalesef.
Deneme yanılmaları vardır çoğunlukla.
Kimse bir anda cart diye intihar etmiyor yani.
Karar vermesi anlık olan ve Allah kimseyi yanıltmasın dediğimiz şey.
Bulasicidir. Her zaman bir yolu vardir, bitmeyecek sanilan acilar ve sabahi olmayacagini dusunulen geceler hep oldu. Hepsi de son buldu. Hicbir duygu sonsuza dek surmez degerli yazarlar, her duygunun bir omru vardir. Eger aklinda boyle bir sey olan varsa lutfen konusun, yazin bana kimseniz yoksa. Hayat hic ucuz degil ve her seye ragmen cok guzel.
Bu aralar sürekli bunu düşünüyorum. Umarım istediğim, hayal ettiğim ve hak ettiğim şey bu ay içinde olur. Yoksa daha fazla dayanabileceğimi zannetmiyorum. Hayat çok zor ve acımasız.
Müslümanım, inançlıyım ama daha fazla gitmiyor. Boğuluyorum. Annemle babamı düşünmekten çoktan vazgeçtim. Arkamdan iki üç gün ağlayıp sonra kurtuldukları için rahatlarlar.
intihar çok bencilce... belli bir yaşa kadar gelen birisi , kendisini o yaşa kadar getirmiş insanların onca emeğini, iş gücünü, sevgisini hiç edip dünyayı terk ediyor... geriye tekrar yeri doldurulamayacak acı yükü bırakarak... herşeyi yakıp yıkarak...mahvederek...
Kimse kimsenin ne yaşadığını bilemez. Kimse arkasında birilerini gözü yaşlı bırakmak da istemez ama o insanın başka çaresi kalmadıysa da yargılamak doğru değil. Herkesin yükü kendine ağır.
insanlar her şeyi çok biliyor, ne de güzel tavsiye veriyor değil mi ? ne de olsa herkesin hayatı ve ruhu aynı şekilde kurtuluyor, değil mi ?
artık herhangi bir tavsiye almamaya karar verdiğim an 10 gün kadar önce oldu. kalp kırıklığımın ciddi olduğunu, insanların, özellikle de son ilişki hezimetimden sonra güzel kadınların arasında rahat hissetmediğimi, bu yüzden de dünyadan, hayattan ve insanlardan hiçbir şey beklemediğimi söylediğim zaman yanımda oturan adam son sevgilisiyle yaşadığı şeyleri anlatıp kadınları tavlama konusunda tavsiyeler vermeye başladı. kalbi kırık olduğunu söyleyen adam 1 saat sonra bir kadınla bira içmek için buluşmaya gidiyordu. aman ne kalp kırıklığı !
insanlar her şeyin çözümü olduğunu zannediyor. yok 19-29 yaş arası kadınlara ilgim gerçek dışıymış da, yok beklentimi küçültmeliymişim de ! iyi de o zaman ben nasıl mutlu olacağım ki ? çünkü hayalimdeki gibi olmayan biriyle çıkıp yatarsam ne zaman kafamdaki ideal kadını görsem ondan gözlerimi ayıramayacağım. hem ben hayallerimi gerçekleştirip mutlu olmayı hak etmiyor muyum ?
bu ülke şartlarında bana keyif veren sigaradan, alkolden ve hayalimdeki kadınlardan vazgeçmem ve farklı şeyler denemem isteniyor. ben de neden böyle olması gerektiğini anlamıyorum ve ağzıma namlu soktuğum görüntüler giderek çoğalıyor.
babam ve kardeşimden, ayrıca da dini inancımdan ötürü intihar etmeyeceğim ama hayat hayallerimi ve isteklerimi gerçekleştiremediğim sürece hep renksiz, tatsız, sıkıcı, yorucu, depresif olacak.
bu yüzden tamamen salmaya karar verdim. artık evden çıkacağım saat sayısı iyice azalacak. ne de olsa kafama göre sohbet edebileceğim kişi bulamıyorum, kadınlar da kopyala yapıştır mantığıyla hep aynı tiplerle çıkıp yatıyor.
içimdeki öfkeyi anlatamam. kendimi korumak istiyorsam artık kendi bildiğim gibi yapmalıyım. ne de olsa herkes halinden memnun, taş çatlasın 10 gün merak edip unuturlar. herkes için en iyisi bu... bazen evrenin dayatmasına isyan etmelidir insan. başka türlü huzur bulamaz.
Camus usta demiş ki: “ o an geldiğinde insanın yaşamak için intihardan daha çok çaba harcaması gerekir “.
Bu ruhu ve bedeni neden taşıdığımı sorguladığım bir an daha meydana geldi bugün. Galiba anlamsız ve depresif bir süreçte zaman doldurmaya devam edeceğim. Bu da intiharın uzun yoludur.
Ve bazı sorunların gerçekten çözümü yok. Ne kadar üzgün ve bezmiş olduğumu anlatamam.
Öyle bomboşum ki kendimden nefret ediyorum.
Ruhunda açılmış her deliğin adı. Anlamsızca ve amaçsızca, bezmiş ve yorgun, sona doğru zaman dolsun diye can sıkıntısıyla beklerken sırtında sürekli taşıdığın, kapanmayan yara. Dünya üzerinde zaman geçireceksin ama hiçbir şey olamıyorsun. Sürekli diğer insanlar mutlu oluyor. Hiçbir ruhsal huzura erişemeden Neden bu zamanı doldurma cezasını çektiğimi bilmiyorum.
Aynı yara yarın yine açılacak. Sadece uyurken rahat hissedeceğim. Benim kadar iyi niyetli olmayanların bile mutluluğu yakaladığı dünyada bu boşluklardan ve saçmalıklardan kurtulamadığıma, istediklerimden çok istemediklerime rastladığıma göre birini gerçekten kötü kırmış olmalıyım.
Allahım belli ki bana kızmışsın ve aydınlığı göstermeyeceğin gibi anlamsızlığa boğmuşsun beni. En azından günahlarımı affet. Yoksa ruhum zaten çoktan öldü. Acı bana.
