insan en büyük içgüdüsü olan yaşama içgüdüsünü (eros) yitirebilme düzeyine geldiyse, ortada çok ciddi bir depresyon söz konusudur. Öncelikle bununla baş edilmelidir fikrimce.
denizde boğulacak olsak çırpınırız yaşamak için. bir insan kendi kendini yaşamdan koparmaya karar veriyorsa içinde bambaşka şeyler vardır. bizim için çözümü basit gibi gelen şey onu darmadağın etmiş olabilir. ruhsal anlamda herkes aynı iyilik halinde değil. hatta bunun yanında ruhsal bir rahatsızlığı da olabilir. yapmamız gereken şey insanları yargılamak yerine, nasıl bu kadar kolay vazgeçersin, kafana takma demek yerine gerçekten destek olup yanında olmak lazım. biri intihar edeceğini söylüyorsa kimseyi korkutmak için söylemez karar verdiği için söyler ve yapar.
Filozoflarca bolca tartışılan önerme. Hatta Camus intiharı felsefenin en önemli problemi sayar. Bu konuda ayrıntılı bilgi almak isteyen Sisifos Söylencesi isimli Camus'un kitabını okuyabilir. Bana sorarsanız çözüm değil. Hayat bir kişinin intiharına bakmaz. Var olmaya devam eder. Sende intihar ettiğinle kalırsın. Üstelik bilinçli veya bilinçsiz yeni bir var oluşa sürüklenirsin. Var olmaktan kurtulmak isterken tekrar var olursun. O zaman niye intihar ettin? Bilinçten kurtulmak istiyorum dersen bunun da kolayı var. Bir psikiyatr veya psikologtan destek alarak bilinci iyileştirebilir ve yaşama sevincini bulabilirsin.
