"vedalaşmayı sevemedim, ne yani şimdi gidip, bir daha gelmemek. bunu tekrar etmenin kime ne faydası var. Fark ettim, zaman daha hızlı. Hızlı olan zamane insanları daha bir hırslı, duvarları yıkacak cinsten. Şöyle oturup, yıldızları izleyen insanlara sahilde hiç denk gelmiyorum. Trafikte sinirli insanlar, yan koltuğunda ekmek bıçağı. Eve geliyorsun, anlamı olmayan zamanın yorulmuş yelkovanı. Her gün aynı saatte, aynı yerden geçerken karşılaşılan o kadın, üstelik yüzü asık. Soğuk zaten sabah, sessizlik hakim, bir tek güneş ısıtır olmuş insanları. Ruhlar aç, sevgi yok, kıtlık var. insanlar, insanlar için birşeyler yapmalı. Bir ömür boyu kendini sevemez insan..
Neyse, bu kadar aksiyon bana göre değil, ben keyif adamıyım.."
cesare pavase Günlüğünde “sözler değil eylem artık yazmayacağım” demiş. Son cümleleri bu. 2 gün sonra intihar ediyor.
illa ölecekseniz buna anlam yüklemeyin bence. Ayrıca durup dururken de ölmeyin.
Bir kere öleceksiniz. iyi kullanın.
