üç sene önce karşılaştığım ve kimsenin karşılaşmamasını dilediğim boktan durum.
şile'nin paralelinde, alacalı sahilde bunlardan birisine denk gelmiştim. ramazandan bir önceki gün arkadaşlarla sahile kamp atmıştık. gece boyu sohbet, muhabbet derken herkes uyku moduna geçti. benim vücuduma anlamsız bir enerji zerk ettiği için uyuyamadım haliyle. sabah 6:30 civarlarıydı yamulmuyorsam. maylo ve ares'i alıp, deniz kenarına sabah sporu yapmak için indim.
yaklaşık 1 km civarlarında koşu yapmışızdır diye tahmin ediyorum. tekrar geri döndüm ve kamp alanına yaklaşırken duraksadım. bir 500 metrede aksi yöne koşayım dedim. köpekler yanımda koşuyor tabii. en son köpeklerin denizin içinde bir şeyi kokladığını farkettim. "gelin buraya" dememe rağmen önemsemediler. merak ettim. etmez olaydım..
suyun içinde mosmor olmuş, şişmiş ve balıklar tarafından yenilmiş genç bir erkek bedeni ile karşılaştım. tüylerim anında diken diken oldu tabii. hemen olay yerinden uzaklaştım ve arkadaşlara durumu bildirdim. "ne cesedi? köpek cesedi mi?" gibi saçma, sapan sorular sordular. "yok abi, bildiğin insan" diyince hepsi hurra denize doğru koşuşturmaya başladı. onlarda gördükleri manzara karşısında donup kaldılar. durumu jandarmaya bildirdik. zira konuçlandığımız noktada polis yoktu, kırsaldı. jandarma bana bir takım sorular sordu.
- ceset genç birine mi ait?
+ evet.
- erkek mi?
+ evet.
- çürümüş mü?
+ evet.
- üstünde kıyafetleri var mı?
+ evet.
- 4 gün önce ihrbarını aldığımız mehmet ..... isimli kişi muhtemelen. siz olay yerinde bizi bekleyin lütfen.
+ tabii ki.
cesedi gördüklerinde tahmin ettiklerini kişi olduğunu anladılar. aşk acısı yüzünden intihar etmiş ve ben yaşlarında bir adam. çok üzüldüm onu o halde görünce. bu aşk acısına nice insanlar yitip, gidiyor. yazık, çok yazık..
Lise yıllarımın en acı görüntüsü .. hatırası, bir öğlen vakti camiden sohbetten çıktık, otobüs durağına dogru gidiyoruz .. eski bir anıt parkının önünden geçiyoruz birden gözümüze polis arabaları ve itfaiye Çarptı .. sonrada bir baktık anıt Parkında ki 60 metre yükseklikte kulenin üstünde bir genc kız .. itfaiyenin merdiveni sadece yarısına kadar dayanabilmiş megafonla o Kızı ikna etmeye çalışan o itfaiyeci amca .... o genc Kızın anlaşılmayan sesi o Gözyaşları ... birden üstü Dikdörtgen olan kulenin üstünde bir kere dolaştı ve asağıda itfaiyenin dizdiyi minderlerin olmadığı tarafa gecti ve çantasını ve telefonunu Aşağıya attı .. biz ineceğini düşünürken birden kendisini Aşağıya Bıraktı .. sonrasında sadece kulaklarımızı saniyesine sağır eden bir ses duyduk .. hemen oraya dogru koşmaya başladım .. bir ümit iste ölmediğinde inanmak istedim .. karşıdan gelen bir polis beni sımsıkı tuttu .. tanıyor musun onu sakin ol dedi .. hayır bırakın beni dedi öyle bir Şiddetle savurdum kendimi ondan .. hemen koştum oraya ve o asla unutamayacağım manzarayı gördüm ic organları sağa sola savrulmuştu ama bedeni bir bütün olarak yatıyordu orda. Hiç birsey hissemedim o anda sanki kulaklarımla beraber duygularımda sağır olmuştu, arkamı döndüm ve tam uzaklaşmak isterken son bir bakış daha attım ve o uzun altın sarısı saclarını farkettim ve o anda o yerden yatan Kızın benim arkadasimin arkdaşı ... ceylan oldugunu fark ettim .. gözlerimden bir anda akan o yaşlarla beraber her yeri sisli görmeye başladım .. yanıma ilk yardım ekibinden bir adam geldi ve beni uzaklaştırıp su içirdi. Ve Ceylan bizim Karşımızda ki lisede okuyordu arkadasimin en yakın arkadaşıydı .. öz babası ona 7 yaşındayken tecavüz etmişti .. anneside bunu öğrenince onu cocuk yetiştirme yurduna bırakmış .. 16 yaşındaydı ve öyle sessiz masum bakardı ki hep bana onu arkadasimin yanında gördüğüm zamanlarda .. hep arkdaşıma dermiş ki .. babamin bana tecavüz ettiğini değil annemin beni bıraktığını affedemiyorum. Annesi olacak o kadın acaba nasıl kızının vebaliyle yaşıyor simdi.
Haberlerde bir adamın üç ay önce kaybolduğu yazıyordu. Herkes onu arıyordu. Üç ay sonra adamın cesedi ormanlık alanda intihar etmiş olarak bulundu. Cesedin fotoğrafı yayınlanmadı ama orada bulunanlardan biri fotoğraf çekmiş. Ceset üç ayda kendini salmış.
Şöyleki, yaklaşık 5 6 sene önce arkadaşımla birlikte tam bir cin, köy, büyü olaylarının fazlasıyla yaşandığı korku filmini açtık izliyoruz. Yorganı kafamıza çekmişiz, ortalık zifiri karanlık en ufacık seste sıçrıycak bi moddayken dışardan siren sesleri geliyor. Ilk once onemsemedik, serserileri kovalıyordur polis diye düşündük ama sandığımız gibi değilmiş, sitelerinde bi adamın binadan atlayarak intihar ettiğini öğrendik. Tabi cinli filmin etkisinde olduğumuz için onların lanetimi bu diye kendi kendimize düsünüyor bi yandan yusuf yusuf bir halde hızla aşağı indik olay yerine gittik. adamın üzerini örtmüşlerdi ama belli oluyordu az bucuk bedeni. Etkisinden uzun süre kurtulamamıştım. Belki film izlemesek bu kadar etkilenmezdim. Neyse buda böyle bir anım işte saygılar.
Ilk on buro mudurluk deneyimimdi. 180 odali bir 5 yildizli otelde calisiyordum. Otellerde cikis saati 12:00 malumunuz. Kral dairesini bekliyoruz cikisi icin hesabi aksamdan kapatmis abi. Kahvalti da da listeye gore gelmemis. 13:00 oldu 14:00 oldu yok amca piyasa da. Bellboya dedim ki;
"Mete git bir bak oglum odaya bu gececi cikisini yapmayi atladi herhalde odanin herif gece gitti herhalde."
Mete gitti, geldi.
- mudurum gelmeniz lazim.
- ne oldu?
- adam olmus.
- nasil olmus lan?
- valla.
Odaya kostum aradik gerekli mercileri. Odaya bir girdim banyo da kuvette amca bilekleri kesmis. Mosmor olmus kendi kaninin icinde.
Hala anlattikca manzara gozumun onune geliyor. Bi de bir rus atlamisti teras bardan ama beyin paramparca bu kadar alengirli degildi o.
Hiç ceset görmedim. Bilemiyorum o yüzden fakat çok ilginç bir duygu olsa gerek düşünsene kaç sene yaşamış birisi Artık yok. Kimileri için büyük bir boşluk
