insanlar intiharın bir anlık cinnet haliyle gerçekleştiğini düşünüyorlar. Aslında kısmen haklılar, böyle bir şeye ancak anlık sinir patlamasıyla cesaret edilebilir. Fakat unuttukları en büyük şey düşünme faktörü. O bir anlık sinirle hayatına son veren kişi kim bilir kaç yıl, kaç gece düşündü intihar etmeyi de ancak o zaman cesaret edebildi...
korkan yeterince ölmek istemiyordur, mutsuzdur sadece. ölme isteğinin üstünü örtmesi için yaşayacağı bir sevince bakar. oysa gerçek anlamda ölmek isteyen en mutlu anında bile aklında ölümü bulundurur. bu istek böyle ara sıra gelmez, kişiyle birlikte yaşar.
bunu arzulayan da öyle bir çöküşte ve boşvermişliktedir ki, hayatta ardında kalanları düşünecek mecali olmayacağı gibi, ölümden sonrasını da düşünecek hali kalmaz. o belirsizlik, meçhullük, müphemlik bile öyle başını döndürür ki insanın, korku yerine rahatlama gelir.
korktuğum ise ölüm değil, intihar. başarılı sonuç vermeme ihtimali, sonraki hayatımı öncekinden beter yaşama düşüncesi.
kısacası bekliyoruz ölümü işte. korkmadan, kapımız açık şekilde. intihar edemeyecek kadar cesaretsiz, ölümün yolunu gözleyecek kadar da cesuruz.
saçmalıktır. az sabret zaten doğal yollarla öleceksin.
edit: bininci entrymi seni intihardan vazgeçirmek için girdim amk. sonra beni seven yok depresyondayım falan deme.
her şeyin anlamını yitirdiğini anladığımızda içimizde düşünmeye başladığımız bir eylemdir. tabi dışarıdan bakan için kötüdür. şahsın uzun bir süredir aklındadır intihar mesela, ama içindeki aile bağları her şeyin önüne geçer.
eskiden derdim, düşünüyorsanız sıkıntı yoktur; insan, intihar etmeyi düşündüğünde ne kadar yanlış bir iş yapacağını bilir ve vazgeçer diye. ama düşünmekte yanlışmış.
çünkü düşününce, insan hemen araştırır internetten bir yerden. az ya da çok ama illa ki, intihara yönelim bulgularını bulabilir kendine uyumlu olan. bütün kriterleri karşılıyorum ben düşüncesine kapılabilir. ki bu çok tehlikelidir. yani, ha intihara teşvik eden biriyle konuşmak, ha böyle kriter bulmak; ister istemez kapılabilir insan. o yüzden düşüncesi bile yanlış.
ya zaten şu sosyal medyada intihar etmeyi düşünmeyen yok amk. her gün en az on başlıkta ben düşünüyorum, yapacağım, hayat çok anlamsız diyorlar bir öleni görmedik.
bence bu biraz sosyal medyada dikkat çekmek için abartılmış yalan.
herkes ölecek amk. görende hayatı enlerde yaşıyor sanacak. sabah kalktığında annesi ekmek almaya gönderiyor gelmiş burada atar yapıyorlar.
