Babamın sevdiğim bir lafı var bu konu hakkında kendisi oldukça gamsız bir herif olduğu için hep bize " lan üçümüzüde toplasan bilmem kaç milyarda bir ihtimal ile dünyaya gelmişiz, ne takıyorsunuz koyun ardına gitsin giden geri gelir".. der hep. Ne kadar doğru düşünsene moruk kaç ihtimal içerisinden geliyorsun dünyaya pes etmek bize göre değil yani. Ben kendimi böyle ayakta tutmaya çalışıyorum.
En genel neden :geriye kalan herkesi her şeyi kendinden yoksun bırakarak, bir çok şeyi cevapsız bırakarak cezalandırmak eğilimi olabilir.
Bu açıdan bakıldığında intiharlar içinden çıkılmaz sanılan şeyler için tek çözümdür.
insan beyni çözüm bulamadığı ve kontrolü dışında gelişen şeyleri bir şekilde sonlandıramadığında beyinde supgenial denilen kısım aktivitesi yükselir ;yani yoğun depresyon ve kaygı sonucu intihar eğilimi başla|r.
Bu bölgeye yapılan tms (derin beyin uyarım) %40-50 kişiyi depresyondan çıkarır.
her şeyden önce inançlarımıza göre "bizim" dediğimiz şeylerin gerçek maliki biz değiliz. bizler emanetçiyiz. hiçbirimiz bedenimiz için bir bedel ödemedik. allah'ın bahşettiği ve bize emanet ettiği bir ruh ve bedene sahibiz ve onu korumakla mükellefiz.
ikinci olarak idam cezasının kaldırılması sebepleri burada da geçerli. hepimiz gazetelerde okuyoruz. bilmem kaç yıl sonra masum olduğu anlaşılan kişi serbest bırakıldı vs. şahıs o zaman o suçtan dolayı idam edilseydi bunun dönüşü olmayacaktı. ama ömründen bilmem kaç yılını cezaevinde bile geçirse sonuçta yanlıştan dönülünce serbest bırakılabiliyor ve devlet tazminatını verebiliyor. intihar konusunda da acele karar verip belki yanlış anlaşılan belki yakın bir zamanda düzelecek olan bir konudan intihar eden kişi geri dönüşü olmayan bir yola giriyor.
üçüncü olarak çoğu intihar bir intikam metodu olarak kullanılıyor. ailesinden, sevdiklerinden ihanet görmüş veya sevilmemiş bir kişi bu yolla intikam alacağını düşünüyor. ancak yanlış yapan kişi kimse bedelini onlar ödemeli. senin canın ile verdiğin mesaj çoğu zaman anlaşılmayacak ve en geç bir yıl sonra unutulup gidecek.
son olarak intihar eden kişinin vebali toplum olarak hepimizde. bizler sosyal ve ailevi bağlarımızı zayıflattıkça, paraya ve güce meylettikçe birilerini görmezden geliyoruz. allah bunun da hesabını soracaktır. çevremizdeki insanlar bu konuda bazı işaretler verir ve bunu ciddiye almak gerekir:
– Kişi sürekli ölümden bahsediyor, düşünceleri bununla meşgulse
– Kişide klinik düzeyde depresyon mevcutsa
– Kişi ölümle sonuçlanması muhtemel şekilde riskli davranışlar sergiliyorsa: Hayati ilaçlarını almayı reddetme, hızlı araba kullanma gibi
– Kişi önceden ilgilendiği etkinliklerden uzak durmaya başlamışsa
– Kişi çaresiz, yalnız ve suçlu hissettiğini ifade ediyorsa
– Kişi son dönemlerde ileri düzeyde keyifsiz, isteksiz, kaygılı olduğu halde aniden neşeli ve sakin bir yapıya büründüyse
– Kişi intihar isteğini açıkça belirtiyorsa
– Kişi veda etmek üzere ziyaretlerde ve benzeri girişimlerde bulunuyorsa.
Allah herkese hayırlı, sağlıklı uzun ömürler versin inşallah.
hiç kimsenin var oluşunun bir amacı yok ki. öncekinden sonra sonrakinden önce var olan bir canlısın sadece, dna çeşitlendirip yaymaktan başka görevlerin hiç biri asıl görevin değil. hikayeni kendin yazıyorsun. dinlenmesi, dile getirilmesi önemi değil tek önemli olan var olman.
tarihte önemli kişilik diye hazırladığımız insanlarla tamamen aynı önemdesin, hiç kimse daha kıymetsiz değil, herkes sıfır.
Normal hayat gailesinde olan bir insanın intihar etmesi için hiçbir sebep olamaz. Zaten az veya çok yaşadığın hergün hayatın için bi değer üretiyosun. Az kazan çok kazan borcun var yok, zaten olabilecek en kötü şey birinin seni öldürmesi? Bu cana kuru kuruya kıymaktansa çok daha önemli bi iddiada harcayabilirsin. Pisi pisine gitmek nedir?
Hadi diyelim boka battın normal hayatın dışına çıktın; dolandırıldın, tecavüze uğradın, bilimum kötü şey, e gene aynı. Bütün enerjini topla intikam al vur kır sıç dipteysen zaten dibini gör.
Meksika hapishanelerinde hergün tecavüze uğrayan bi hetero değilsen intihar etmenin hiçbi manası yok. Bu dünyaya bi daha gelsen bile aynı kişi olamayacağın kesin.
30 yaşını geçmediyseniz düşünmeyin 30 yaşını geçtikten sonra çoğu şeyi kafaya takmıyorsunuz. Sadece biraz azim göstererek yolunuzu çizin. Çok bunalımdaysanız psikyatri servisinin size vereceği küçük bir ilaçla özgüveninizi ve motivasyonunuzu tekrar kazanabilirsiniz. Evet.
