intiharı düşündüğüm bir dönem babaannem vefat etmişti.
akrabaların isteği üzerine tabut açıldı, baktık.
o ana kadar pek ağlamamıştım ama tabut açılınca mahvoldum.
cenazede yakınlarımın halini görünce darmadağın oldum.
ölüm, korkunç bir şey.
sizi seven insanlara yapabileceğiniz en büyük kötülük.
insanın kendini öldürmesi için hayatındaki insanlara çok büyük kötülük yapma ihtiyacı hissetmesi gerekir sanırım.
bir cenaze görmek beni intihar düşüncesinden tamamen uzaklaştırdı, dünyanın en aptal fikri gibi geldi. ne olursa olsun kimsenin bunu sevdiklerine yaşatmaya hakkı yok.
hiçbir sebep yoksa bile intihar girişimi başarısız sonuçlanırsa bırakacağı kalıcı hasarla yetersiz bir varlık hatta belki bir ucube gibi ecel alana kadar hayatta kalacağınızı, aciz olacağınızı hatta bu girişimde tekrar bulunabilecek ya fiziki ya akli güçte olamayacağınızı düşünürseniz, intihar etmezsiniz.
Etmek için Sebebim var. Birincisi aşırı aktif mesanem ikincisi migren atağı. ikisi de beni o kadar çaresiz bırakıyor o kadar kötü hissettiriyorlar ki...
Tek geçerli sebep yaşamak istemek, hiçbir şeye sürekli üzülmemek, mutlu olmak bence. Depremde biri eşini, çocuklarını kaybetmiş sonra sağ kalan tek çocuğunu öldürüp intihar etmiş. Psikoterapi görmüş yanlış hatırlamıyorsam. intihar etmemek lazım. Allah'ın verdiği canı allah alır denilir.
Güneş batar ve doğar. insanlar niye kitap okur? Film izler, dizi izler, sinemaya gider. Niye yeşilçam filmlerine özlem duyarız. Neşeli günler filmini izlerken neden içimize huzur dolar. insanlar başka olaylarda ve yaşamlarda kendini arar.
One piece in 200 lü kısımlarında bir filler bölümü var. Anıları çalan ahtapot. Bütün korsan tayfasının anıları çalınıyor. Geçmişe dair hiçbir şey hatırlamıyorlar. Bir karakter, Robin inde anıları çalınıyor. Anıları geri geldiğinde "anılarımı yitirseydim ben...". Bende istemiştim. Güneş doğdu ve battı.
Bi anlamı yok. Kendimle hala tam anlamıyla barışamadım. Ama yaşamaya karar verdim. Güneşi tekrar doğdurtmak için sebeplerim var.
