psikolojik olarak çöküntünün getirdiği zayıflığın insan bünyesini işgaliyle oluşan boşluksuzluğun, aslında kocaman bir boşluğa düşmesi ve insanın ölmek istemesi.. zayıf ve kişilik bozukluğu olanların bir numaralı kaçış yolu..
yaşamı anlamsız bularak intihar eden insan, aslında bu eylemiyle uğrunda yaşayabileceği bir anlamın varlığını kanıtlar. yaşam anlamsızsa, insanın eylemde bulunmak, dolayısıylada intihar etmek için nedeni yoktur. *
ölümü yaşama tercih etmek. ne icin? bilinmiyor. en fazla yaşarken cekilen sıkıntılardan kurtulmak icin. ölünce sıkıntıların bittigi kesin olmamasına rağmen. normal koşullar altında zor iş, cok zor.
bu da bir cinayettir. tek farkının ölenin de öldürenin de aynı olmasıdır.
bu yüzdendir ki, "istenildiği zaman hayatına son verme hakkı" diye bir şey yoktur.
tanim : donem donem insana cikis yoluymus, cozummus gibi gelen ama mantikli olmayan eylem.
acikcasi, ben intihar edenlere bir yandan uzulup, bir yandan kiziyorum. olmek mi her seyin cozumu? yasama son verince her seyden kurtulmus mu oluyor insan?
sabaha cikacagimiz tabii ki belli degil, ancak hep icimizde bir umut vardir sabahi gorecegimize dair. ama umudu olmayanlar da var. sahip olduklari hastalik yuzunden her aksam yatarken "sabaha ne olur sag cikayim" diye dua edenler; anasi-babasi-sevdigi-cocugu tarafindan, uyurken "acaba nefes aliyor mu" diye kontrol edilenler; "olecegim kesin, hic bir seyi dert etmeyecegim, kalan zamanimi dolu dolu yasayacagim" diyip hayata daha da bir sarilanlar var.
su dunya da bir tek olume care yokken, "islerim ters gitti, tum aksilikler beni buldu, dunyanin sonu bu" diye olmeyi secmek, her sabah gozunu actiklarinda "oh sukurler olsun, olmemisim" diyerek tekrardan doganlara haksizlik degil mi? kendisine verilen hayati, bir cirpida insan nasil bitirebilir? acikcasi, aklim almiyor.
haaa ben burda yaziyorum bunu, cogunuz kalkip "davulun sesi uzaktan hos geliyor sana, onun cikis yolu yoktu, o andaki psikolojisiyle yapti" diyeceksiniz, eminim. hic demeyin. bir sey yasadim ve yasadigimdan ogrendigim "her gecenin, bir sabahi var" gercegi oldu. sabahlara kadar agladimla, "yok cikis yolum, durmaliyim artik, yer yarilsa da icine girsem, allahim canimi al da kurtulayim" dememle, sevdiklerimi uzmemle kaldim. sonradan farkettim, olumden baska her seyin bir cozumu oldugunu ve durmamam gerektigini.
sabretmek gerekiyor. bazisinin o dar bogazdan cikmak icin 3 gun sabretmesi gerekir, bazisinin ben gibi bir ay, bazisinin da bir kac yil. ama mutlaka o dar bogaz asilir. icin kan aglasa da; agzinin yanindaki kan icin "kizilcik surubu ictim ondandir" demek gerekiyor. derken de buna inanmak.. hep guclu olmak, zorluklarin asilabilecegine inanmak gerekiyor.
ve bir de iclal aydin'in bir siirinde dedigi gibi;
"Büyük kararlardan önce mutlaka bir gece beklemeli eğer sabah aynıysa her şey o zaman düşünmeli bitirmeyi bir hikayeyi..."
kişinin hayata küsmesi sonucu ve artık işin içinden çıkamayacağını düşünerek başvurdu oyun gibi bir yol.insanlara iyisiyle kötüsüyle kendisini kabul ettirememiş ve bunun için hiç bir çaba sarfetmeyen kişilerdir genelde bunlar.ama her ne olursa olsun bir insanın kendisi için değerli şeyi olan yaşama istediğini bir anda bu kadar kolay bir şekil ellerinin arasından kendisinin alması kadarda sadist bir durum göremiyorum şu dünyada..
bir an gelir işte insan bir türlü de ölür işlte. .. evet ölür, çünkü daha fazla yaşaması için çevresinde içinde de istek kalmıştır artık. ne kadar basit değil mi? içinde istek kalmamıştır artık.
günler yeksenaklik içinde geçmekte olunması gerekne yerin bir fersah fersah gerisindedir insan. yapılacak bir şey yoktur. artık bir şeyler için çok geçtir.
bitirmek ister komple herşeyi...
dinlenmek ister artik. bir çok gidenin dönmediği alemlere bir an evvel gitmek ister.
ama hayatta olduğu gibi kutsal kitaplar onu durdurur. eğer bunu yaparsan kebap olur der.
bilmiyorum bazi seylerin zamaninda bitmesinin iyi fikir oldugunu düşünüyorum.
kişiye kendi celladi hakkı olma hakkı verilmeli.
çünkü gercek anlamda yaşamak bazen ülfetli ve zor bir şey...
"varolandan varlığa geçerken" sorulmadığından sebep insana hak mıdır değil midir dindarından filozofuna şairinden yortusuna tartışılıp duran ve yapmış olanların ve yapacak olanların eminim ki hiç sormadıkları sorularla kirletilmiş yalnızlık anı.
sadece insanlara özgü müdür?
eşlerini kaybettiklerinde ördeklerin intihar ettikleri doğru mudur?
ördeklerin mi ruhu yok?
ruhsuzlar intihar edebilir mi?
intihar ruhu sonlandırabilir mi?
yapmamak, uzak durmak gerektir intihardan ve her türlü teşebbüsünden.
katlanmak erdemdir hem.
aksi olsaydı : suçluları ceplerine para koyup dünya turuna yollarlardı.
tum programlar bozulunca ve artik programlari kurtarma sansi kalmamissa. fisi cekmektir. hayatan en kolay escape yolu. ya cok guclu yada cok gucsuz olmak lazim bunu yapmak icin. normal insanin yapacagi is degil cunku bu.
