sık sık gelen istektir.
Ama teşbbüs etmiyorum. Konuyu araştırdım. Mükemmel intihar mükemmel cinayetten bile daha zor.
Kendi kendine ölmeye çalışmak çok fazla efor istiyor. Kim uğraşacak onunla.
Arkamdan üzülecek ailem ve bu şekilde öldüğüm zaman cezalandırılacağıma inandığım bir din olmasa bu isteğim, yaşama isteğimin önünde olurdu çoğu zaman.
Kimsenin üzülmeyeceğini bildiğim için ölmekten korkmuyorum aslında belki de. Sorumluluk hissetmediğim zamanlarda, kimse için hiçbir şey olduğumu fark ettiğimde bu his geliyor. Ansızın, sahip olduğu ve ait olduğu her şeyi terk edip başka bir şehri gezmeyi isteyen o kişi, artık başka bir boyutu gezmek istiyor. Çünkü kaybolduğunda nerdesin, seni kurtarmaya gelelim diyecek kimse bulamıyor. Durumu anlattığında da "ilgi manyağı" damgasını yiyor, e haklılar. Ben duysam, akıl verir ama ilgi açı da derdim böyle bir durumda. intihara meyilli başka bir ergen deseler acı ama gayet haklı bir itham.
içim içimi kemirirken, belki üzüntünün son seviyesindeyken duyduğum hislerdi bunlar. Kendimi camdan aşağı atsam, tam yere çakılmadan "naptım ben" diyeceğimi gayet iyi biliyorum. ilaçlarla kendimi doldursam, karın ağrısı oluştuğunda hemen tuvalete gideceğimin farkındayım. Kendimi assam, son anda nefessiz kaldığımda yaşamak için çırpınacağımdan eminim. Belki de bu yüzden hala yaşamaya çalışıyorum.
Durumu, Kendimden yola çıkarak anlatmaya çalıştım.
gecenin tamda bu saatinde yalnızken ortaya cıkar. sabahları sorguladığın yetmiyormus gibi olmaz olası hayatı gece daha da kafa yormaya baslarsın. gitsem kim üzülecekki bencillikte yapıs olmam sonucta dersin , bi yandan da orada ALLAH a nasıl hesap vereceğini düşünürsün.
kimse anlamaz içinde bulunduğun ruh halini.. ne arkadas vardır ne bir tek dostun.. anne baba desen varlarda yoklar işte , abla mı öyle biri de mi var diye gecirirsin içinden. melankolik şarkıların ta dibine vurursun. ağlamak istersin beceremezsin .. hele birde bazı seylere bağımlı olduğunu bilmek ve buna engel olamamak daha da fena koyar adama.. gelde bu halde intiharı düsünme anasını avradını ... dersin.. ama olmaz işte ne ölebilirsin ne de çekip gidebilirsin ne de kalmak için gücün kalmıştır !
kotu bir dusuncedir. simdi bir an durun ve dusunun. "bu dusunce bana nereden geliyor" ? bu soruyu ciddi bir sekilde kendinize sordugunuzda anlayacaksiniz ki kotu dusunce sizin icinizden gelmiyor. size disaridan geliyor. bunu farkettiginizde cok sasiracaksiniz.
