kendine yazık eden insandır. hayat bazen zalimdir, acımasızdır, kördür, sağırdır; ama yine de hiçbir şeyden daha önemli değildir. kendini yok ederek sadece kötüyü kazandırırsın, eğer yaşamaya devam edersen her şeye rağmen, ya da çalışırsan en azından; bir kahraman oluverirsin. kendi kahramanın.
allah ın verdiği canı yalnızca allah alır tezini çürütmeyi düşünmüş kişi de olabilir. sonuçta zaten o şekilde öleceği kaderine yazılmış olduğundan gerzeklik etmiştir.
aklına koyduğunu yapabilen kararlı ama "acaba tahtalarından birkaçı eksik miydi" diye düşündüren, sorunları içinde boğulmuş, zavallı insandır.
(bkz: acıların çocuğu)
hayata adapte olamayan insandır.
intihar eylemi için, insanın cok büyük bir korkaklığı yada cesareti bulunmalıdır. ne yazik ki yaşadığımız cağ da bu eylem fazladır. neden olduğu tartışma konusudur. ancak ben sistemin getirisi olduğunu düşünüyorum...
bir filmin sonunu olmaması gibi bitiren, ardındakileri normal bir ölümden çok çok daha fazla üzen, hepsine bir ömür boyu 'acaba bir şey yapabilir miydim?' düşüncesini ve vicdan azabını bırakan kişidir. yalnız intihar edecek durumdaki insan gerçeği değerlendirme yetisini kaybetmiş kişidir. zira insanoğlu içgüdüsel olarak 'yaşamak' ister. bir kişi yaşamaktan vazgeçebiliyorsa eğer normal bir psikolojide olmadığı aşikardır. dolayısıyla 'intihar eden kişi bencildir' gibi söylemlerin çok doğru olmadığına inanıyorum.
Birde aklı başında değilken yapılan intiharlar vardır. Şizofreni gibi rahatsızlıklarda bilinçli düşünme süreçlerinden kopuk, hayal ve gerçeklerin karıştığı bir dünyada... Bu durumdayken yapılan intiharlar. Akli denge kayıplarının dışındaki intiharlardan daha masum olabilir. Yargılama tarzıda bu kıstaslar değerlendirerek yapılacaktır.
