ben babasına anasına uzulurum kurtarırım buda benım gozumde ıyılıktır
onca sene bak bu yaşa getir gıtsın bı kıza aşık olsun ıntıhar etsın ben buna goz yummam adamı taktımdan degıl aılesıne acıdımdan
burda cok bılmıslık taslayıp bos konusanlar dusunun bakalım sızın olumunuze aılenızın nasıl tepkı verıcenı nasıl perişan olcaklarını ınsan sadece bu yuzden bıle ıntıhar etmemelıdır sana harcanmıs bunca emek ve annenın babanın arkandan akıtcagı gözyaşları sen adamsan bunları dusunde kendın vazgec bu fıkırden kendını degıl sana verılen emeklerı dusun ananı babanı dusun vazgec sen dusunmuyorsanda bunu ben baska bı birey olarak düşünür yaparım ama bunun bıle kotuluk olarak bakarlar ınsanlar cunkı anne nedır baba nedır gözyaşlarındakı o acı nedır bunu anlayamamış kavrayamamış ınsanlardır onlar gelın yazın sosyal medyada kurtarmasaydın geberseydım bana kotuluk yaptın dıye sımdı keyıf sızın.
Doğal seçilime izin vermektir. iyiliktir. Çünkü bana göre her canlı bir tür farkındalık içinde. Ne bileyim. inek en iyi otu seçer. Köpek en iyi mamayı seçer. Bebek, götündeki bez onu rahatsız edince ağlar. Çıkarın lan şunu götümden der. Demez de, Dedi say. intihar eden insana da bu seçimi için saygı duymak ve ona izin verip yaftalamamak, isteğine yol vermek gerekir. Kendi vicdanınız için, telkinde bulunabilirsiniz, ikna etmeye çalışabilirsiniz, düşüncesini değiştirmeye çalışabilirsiniz. Fakat her anında acı çeken bir insanın kararına saygı duymamak kötülüktür.
Kesinlikte iyiliktir. Ama asıl iyilik kurtardıktan sonra, hayatın güzelliğini ve ne yaşamış olursa olsun her daim umut olduğunu hatırlatmak, öğretmektir. Yoksa kuru kuruya kurtardıktan sonra kişinin tekrar intiharı denemesi mümkündür. (bkz: umutsuzluk) (bkz: tükenmişlik sendromu)
nerede ve ne anlamda yapıldıgına baglıdır. mesela ben umutlarımı asıyorum her gece uyumadan önce sonra sabah hic bisey yokmus gibi devam ediyorum. sizce bu intihar durdurulsamı iyi yoksa sessiz kalınsamı...
intihar, yaşamdan ve her şeyden vazgeçme hissini yaşamayan insanların doğru değerlendirebileceğini düşünmediğim bir mevzu. kişi hayattan tatminlik sağlayamıyor, beklentileri ile ona sunulanın çelişikliği ve pesimizmle birlikte- pesimizm diyorum çünkü intiharın bir önceki adımıdır- bir karanlığa düşüyor ve en ufak bir olumsuzluk ölüm fikrini düşündürüyor. kişiye sandığınız kadar kötü bir fikir gibi gelmiyor çünkü o hiç var olmamayı istiyor. bu kaos içindeki insanların hayatta hala kalıyor oluşunun bazı sebepleri olarak; merak, aile,küçük mutluluklar söylenilebilinir.
kişi ölüm sonrasını merak ediyor veya bugünden daha kötüsüyle karşılaşacak olabileceğinin farkında olabilir bundan intihar etmeyebilir. diğer sebebi ailedir. insanları üzmekten veya bir daha onları göremeyeceğinin içindeki kırgınlık insanı hayatta tutan bir başka nedendir. küçük mutluluklar ise bence en bağlayıcı nedendir. bir tiyatro izlemek ve kitaptaki bir cümleye hayret etmek, daha fazlasının farkında olmak ve bunun devam ettirme isteği insanı hayatta tutan asıl şey budur işte.
insan için acı olan her zaman kötüdür ve insan bundan her zaman kaçınmak ister. kişiyi intihardan kurtarmak onu acıya sürüklemek anlamına gelir.
iyilikten önce bir insanı ölümden kurtarabilecek durumdayken müdahale etmek, kendiniz açısından bir zorunluluktur, yapmazsan rahat uyutmaz o duygu insanı bir daha.
ne yapmak isterse yine yapacaktır belki ama, bir kere daha bu durumla yüzleşmesini sağlayacak zamanı kazandırdığı için kesinlikle iyiliktir.
insan hayatının önemine binaen kurtarmak zaruridir.
işin ucunda cehennem olunca zorunludur.
intihar sıkıntılı bir ruh halinin tezahürüdür.
kendi hayatını önemsemeyen başkasınınkini önemser mi?
intihar ettiğinde onun için kimsenin gerçekten üzülmeyeceğini , kimsenin vicdan azabı çekmeyecegini söyleyin zaten kendisi vazgeçecektir çünkü ; intiharin temelinde geride kalanlara bir öç , ağlatıp vicdan yaptırma hissi vardır bunu onun elinden alırsanız intihara gerek kalmayacaktır.
