onu bilemem de kendi açınızdan çok büyük sevaptır. bir insanı yaşatmak bütün insanlığı yaşatmak gibidir. kendinize iyilik etmektir yani. bütün insanları sevin, ama sevilmeye değer oldukları, layık oldukları için değil. siz onları sevmekle kazanacağınız değere layık olduğunuz için.
intihar eden birine yapılacak en büyük iyilik cenazesine katılmak, vasiyetini yerine getirmek, inancına uygunca defnetmektir yani. intihar etmeye çalışan birini kurtarmanınki ayrı boyuttur ki sorda intihar edeni kurtarmak deniyor ve bu mümkün değildir.
sigara içene "içme" demek kötülük müdür?
alkollü olarak kaza yapıp, gezintiye çıkmış bir ailenin fertlerine kıyacak olana "içme" demek onun hayatına karışmak mıdır?
uyuşturucu kullanan ergenlere "yapmayın" demek onun özgürlüğünü kısıtlamak mıdır?
yıllar sonra adı aklına bile gelmeyecek bir kız-erkek için hayatına kıyacak olan bir ergeni "durdurmaya çalışmak" iyilik mi diye sorulur mu?
aynen öyle de; cehenneme odun olacak kişilere dini telkinlerde bulunmak, onların hayatına karışmak değil, aslında onlara iyilik etmektir ama onların çoğu bunu bilmiyor.
intihar ettiğinde onun için kimsenin gerçekten üzülmeyeceğini , kimsenin vicdan azabı çekmeyecegini söyleyin zaten kendisi vazgeçecektir çünkü ; intiharin temelinde geride kalanlara bir öç , ağlatıp vicdan yaptırma hissi vardır bunu onun elinden alırsanız intihara gerek kalmayacaktır.
insan hayatının önemine binaen kurtarmak zaruridir.
işin ucunda cehennem olunca zorunludur.
intihar sıkıntılı bir ruh halinin tezahürüdür.
kendi hayatını önemsemeyen başkasınınkini önemser mi?
iyilikten önce bir insanı ölümden kurtarabilecek durumdayken müdahale etmek, kendiniz açısından bir zorunluluktur, yapmazsan rahat uyutmaz o duygu insanı bir daha.
ne yapmak isterse yine yapacaktır belki ama, bir kere daha bu durumla yüzleşmesini sağlayacak zamanı kazandırdığı için kesinlikle iyiliktir.
intihar, yaşamdan ve her şeyden vazgeçme hissini yaşamayan insanların doğru değerlendirebileceğini düşünmediğim bir mevzu. kişi hayattan tatminlik sağlayamıyor, beklentileri ile ona sunulanın çelişikliği ve pesimizmle birlikte- pesimizm diyorum çünkü intiharın bir önceki adımıdır- bir karanlığa düşüyor ve en ufak bir olumsuzluk ölüm fikrini düşündürüyor. kişiye sandığınız kadar kötü bir fikir gibi gelmiyor çünkü o hiç var olmamayı istiyor. bu kaos içindeki insanların hayatta hala kalıyor oluşunun bazı sebepleri olarak; merak, aile,küçük mutluluklar söylenilebilinir.
kişi ölüm sonrasını merak ediyor veya bugünden daha kötüsüyle karşılaşacak olabileceğinin farkında olabilir bundan intihar etmeyebilir. diğer sebebi ailedir. insanları üzmekten veya bir daha onları göremeyeceğinin içindeki kırgınlık insanı hayatta tutan bir başka nedendir. küçük mutluluklar ise bence en bağlayıcı nedendir. bir tiyatro izlemek ve kitaptaki bir cümleye hayret etmek, daha fazlasının farkında olmak ve bunun devam ettirme isteği insanı hayatta tutan asıl şey budur işte.
insan için acı olan her zaman kötüdür ve insan bundan her zaman kaçınmak ister. kişiyi intihardan kurtarmak onu acıya sürüklemek anlamına gelir.
