asıl olan intihar etmek korkaklıktır. hayata karşı , olaylara karşı, insanlara karşı aciz düşülmesidir. cesur insan kendini öldürüp, tüm sorunlardan kurtarıyım arkamda kalanlar ne halt yerse yesinler demeyecek insandır.
Sorunlara karşı dimdik durup, intihar gibi korkak davranışa girmeden savaş vermektir. Bu nedenlerle yanlış entrydir.
not: borcu harcı ailene bırak, sen çek git bu nasıl bir korkalık, bencilliktir.
bir şeyi yapmanın hem korkaklık hem cesaret olarak yorumlanabileceği nadir şeyler biridir intihar etmek. asıl korkunç olanı ölmeyi gerçekten isteyip ölememek..
hiç intihar ve yaşamak gibi konulara takılmadan yaşamasına bakacak kadar akıllı olmamak halinin uzağında bir korkaklık, korkmazlık vs. artık herneyse odur işte.
dostoyevski ecinniler adlı şahaserde şöyle değinmiştir buna;
insanların intihar etmelerine engel olan ne sizce? diye sordum
(...)
ben de... henüz ben de iyice bilmiyorum... iki önyargı, iki şey engelliyor. yalnızca iki şey. biri pek küçük, öteki pek büyük olan iki şey. ama küçüğü de pek büyük.
küçüğü dediğiniz ne?
acı
acı mı? böyle bir şeyde acının da bu kadar önemi var mıdır?
en önemli olan odur. intihar edenler iki çeşittir: büyük bir üzüntünün, öfkenin etkisi altında kalıp, ya da çıldırıp, ya da buna benzer durumlarda canlarına kıyanlar... böyleleri birden bitirirler her şeyi. acıyı düşünmezler. akılları başlarında olanlar ise çok düşünürler.
akılları başındayken de intihar edenler de var mıdır yani?
hem de pek çok. önyargı olmasaydı daha da çok olurdu. herkes intihar ederdi.
herkes mi?
susuyordu.
acı çekmeden kendi kendini öldürme yolları yok mu acaba?
gelip karşımda durdu.
şöyle düşünün, dedi, büyük bir ev kadar bir taş var; asılı duruyor, siz de tam altındasınız; birden üzerinize düşüp ezse sizi acı duyar mısınız?
ev kadar bir taş mı? korkunç bir şey bu kuşkusuz.
korkudan söz etmiyorum. acı duyar mısınız onu söyleyin?
dağ kadar bir taş demektir bu, tonlarca ağırlığı vardır. hiç acı duymam sanırım.
ama taş asılı dururken gerçekten de geçip altında dursanız, acı çekmekten korkarsınız. her büyük bilgin, her en iyi doktor, hâsılı herkes çok korkar. herkes hiç acı çekmeyeceğinin bile bile, acı çekeceğinden korkar.
peki, büyük dediğiniz ikinci neden?
öteki dünya!
yani ceza, demek istiyorsunuz?
önemli değil bu. öteki dünya, yalnızca öteki dünya.
öteki dünyaya hiç inanamayan dinsizler yok mu ki?
yine sustu.
belki de kendinizden pay biçiyorsunuz, dedim.
yüzü kızardı.
herkes kendinden pay biçmeyebilir. kişioğlu için yaşamakla ölmek arasında bir fark olmayacağı zaman özgür olacaktır insanlık. herkesin amacı bu olmalı işte.
amacı mı? ama o zaman hiç kimse yaşamak istemezdi, öyle değil mi?
kararlı bir sesle
hiç kimse, dedi.
bence insan yaşamı sevdiği için ölümden korkuyor, dedim doğa böyle buyurmuş.
gözleri parladı.
bayağı bir şey bu, bizi aldatan da bu zaten! yaşam baştan aşağı acı, korkudur. insan da mutsuzdur. bugün her şey acı, korkudur. bugün insanoğlu yaşamı seviyor, çünkü acı ile korku ile seviyor, çünkü acı ile korkuyu seviyor. böyle olagelmiş. şimdi acıya, korkuya karşılık yaşam veriliyor; aldandığımız nokta da burası. insan o insan olmadı henüz. bir gün gelecek, insan bambaşka, mutlu, mağrur olacak. her kime göre ölümle yaşamak bir olacaksa o olacak sözünü ettiğim yeni insan! acı ile korkuyu kim yenerse tanrı o olacak. öteki tanrı ise olmayacak.
demek, öteki tanrının varlığına inanıyorsunuz?
öteki tanrı yok ama, o var. taşta acı yok ama taştan duyulan korkuda var acı. tanrı, ölüm korkusunun acısıdır. acı ile korkuyu yenen tanrı olacaktır. o zaman yepyeni bir yaşam, yepyeni bir insan, her şey yepyeni... o zaman iki bölümde incelenecek tarih. gorillerden tanrının yok edilmesine dek olan çağ, tanrının yok edilmesinde...
gorillere dek olan çağ, herhalde?
... yeryüzünün, insan bedeninin değişmesine dek olan çağ insan tanrı olacak, bedenene değişecek. dünya da, işler de, düşünceler de, tüm duygular da değişecek. ne dersiniz, insan bedenen değişecek mi o zaman?
yaşamakla yaşamamak aynı şey olacaksa herkes kendi kendini vuracaktır, tek değişiklik bu olacak işte belki.
bunun hiç önemi yok. yanılmayı öldürecekler. en büyük özgürlüğü isteyen herkes, kendi kendini öldürme cesaretini göstermek zorundadır. kendisini öldürebilen kişi yanılmanın sırrına ermiş kişidir. bundan öte özgürlük yoktur. her şey burada biter. kendisini öldürebilen kişi tanrıdır. bugün herkes tanrıyı da her şeyi yok edebilir. ama daha kimse yapamadı bunu.
milyonlarca intihar eden olur.
ama hiçbiri bu amaçla, bunun için değil bu intiharların. korkuyla olmuş şeylerdir. korkuyu öldürmek için intihar eden insan bir anda tanrı olacaktır.
O an düşünürsün,Dersin ki; böyle mi bitmeli,böyle mi bitmeliydi,bu muydu her şey...Yapacakların,yapman gerekenler vardır halen.budur dur seni vazgeçiren,durduran...Henüz hiç bir şeyin bitmediğini anlarsın ve sarılırsın dört elle hayata.Bilrisin çünkü ruhun özeldir ve daha yapacak çok şeyi vardır.Bu nedenle O gözler kapanacaksa huzurla kapanacak ve ölümden önce ki o son saniyelerde hayatın film gibi geçerken gözlerinin önünden her karede bir tebessüm daha edeceksin.pişmanlık duymadan,keşke demeden huzurla elveda diyeceksin bu dünyaya..
