Sırf annem üzülmesin, arkamdan hüzün dolu bir hayata mahkum olmasın diye yıllardır şu lanet ettiğim, her gece acı ve kahır içerisinde geçen, sabah olmak bilmeyen hayatıma devam ediyorum. intihar etmek için ailemin öleceği günü bekliyorum resmen. Aslında bunun için kendime de çoğu zaman kızıyorum. Çünkü başlarına en ufak bir şey gelse sanki sorumlusu benmişim gibi hissediyorum.
