gecelerin zor, vaktin kısıtlı, mekanın ise bir intiharın hemen yanı başı olmasıdır. konuşmak istersiniz, anlaşılmak hatta biraz dinlenmek belkide. şerefsizlere seslenmek istersiniz. seneler boyu içinizde biriktirdiğiniz acıyı dökmek istersiniz geceye. ellerinizin karıncalandığını, ruhunuzun uyuştuğunu nefesinizde son bir telaş olduğunu sezer titrersiniz geceye.
kanınızın çekilmeye başladığını, dudaklarınızın soluklaştığına anlam veremez ve son bir hamleyle şiirimi yazmadan ölmeyeceğim dersiniz bu gece. ilk defa öldüğüm için belkide çoğu kişinin sevda için değmez cümleleri rüzgarla beraber ruhuma fısıldarken tek derdiniz sevda olsun be, beni vuran tek sevda değildi, aldığım nefes, soluduğum hayat, yazdığım şiirdi. heyy yavrum heyy kör ettiniz lan beni bu hayata, sağır ettiniz sevdaya, mahkum ettiniz yalnızlığa. yok ettiniz benliğimi el birliğiyle.
yalnızlığı tercih ederken bile sıkıca sarılacak birine ihtiyaç duyuyordum halbuki ben. canım her yanışında, her terkedilişimde duvarlarla dans etti yumruklarım. artık diyecek bir kelamım yok eyvallah ben ölüyorum hayat....
