internete belli bir süre girmemek, bu teknolojiyi kullanmamak
sanal dunyanın yanıltıcılıgı ve bu yanıltıcılıgın gün geçtikçe bünyeyi yorması üzerine elzem duruma gelir, bu sanal dünyada her ne kadar sevdiklerinle birlikte olsan, burada konustuğun insanlarla eglensen de olmuyor işte, gerçek dünyayı ıskaladığından mıdır, yoksa yüzyüze konuşmanın verdiği hazzı hiçbir şeyin vermemesinden midir bilinmez ama sürekli bir rahatsızlık ve memnuniyetsizlik oluşuyor. o zaman aynen şehrin kalabalığından bıktığından kurduğun o teknolojiden uzak sessiz sakin hayat hayallerin aklına geliyor, artık bu sanal karakterin ölmesi gerektiğini düşünüyorsun, artık dopdop diye saçma sapan harfler bütününün arkasına saklanmış, tıkır tıkır tuşlara basarak yaşayan insanın gerçek hayata, gercek insanlara, gerçek gülüşlere ve belki gerçek üzüntülere dönmesi gerekliliğini anlıyorsun.
işte o zaman planlar yapılır. yavaştan tası tarağı toplar internete ara verirsin, kopamayacağını hatta kopmanın da mantıksız olduğunu bildiğin için ara verir belki hayatında asıl önemli olan şeyleri hatırlamayı ümid edersin, bunlar aklındaysa da onlara zaman ayırmak ve "ne yapıyorum ben?"i sormak için kendine dönersin
belirsizlik başlangıcı. bazen de hayatınızda yeni bir şeyler başladığında, zorunluluktur. tamam veya devam demek, hayatınızda öncelikli şeylere bağlıdır. çok sevdiğiniz şeylerden vazgeçmektir, daha önemlileri için.
